آجارستان. آجارستان[ ۱] آجاریا یا آجارا ( به گرجی: აჭარა ) یکی از جمهوری های خودمختار گرجستان است به مرکزیت باتومی که تابع قوانین دولت مرکزی است.
آجارستان در جنوب غربی گرجستان قرار دارد. این جمهوری خودمختار از سمت غرب به سواحل دریای سیاه و از سمت جنوب به مرزهای شمالی کشور ترکیه محدود شده است.
سابقه تشکیل تمدن در این جا به ۳۵۰۰ سال پیش می رسد. یونانیان باستان این سرزمین و اطرافش را کولخیس نامیده اند. گرجی ها این سرزمین را کُلخِتی و بومیان محلی اِگریسی می خواندند. بعدها ساکنان گرجی سرزمین گلخیدا، آجار نام گرفتند. در مآخذ قدیمی گرجی نیز نام آچارا آمده است.
گزنفون از سرزمین کولخیس یاد کرده و هرودت نیز آن را همسایهٔ ماد نوشته است. از اواخر سدهٔ ششم پیش از میلاد حضرت عیسی تا نیمهٔ نخست سدهٔ پنجم پیش از میلاد مسیح، کولخیس وابسته به دولت هخامنشی بود و از ساتراپهای دولت هخامنشی تبعیت می کرد. پس از ضعف و سقوط دولت هخامنشی تلاشهایی برای تأسیس دولتی مستقل در آن سرزمین آغاز گردید. اواخر سدهٔ دوم پیش از میلاد این سرزمین تابع دولت پونتوس و در سدهٔ نخست پیش از میلاد تابع دولت رم شد. طی سده های اول و دوم میلادی آشفتگی هایی در این سرزمین پدید آمد و سرانجام در سدهٔ چهارم میلادی لازها بر این سرزمین مسلط شدند. در سدهٔ مزبور و پس از آن سرزمین مذکور صحنه پیکار میان دولت های ایران و روم شرقی بود. در مذاکرات صلح میان قباد اول پادشاه ساسانی و یوستینوس ( ژوستن ) امپراتور روم شرقی سرزمین مزبور به ایران واگذار گردید.
از سدهٔ هفتم میلادی سرزمین آجارستان مورد هجوم شاخه ای از ایبریان ( گرجیان ) قرار گرفت که کارتاولی نامیده می شد. در سدهٔ هفتم میلادی این سرزمین تابع خلافت شد. سدهٔ سوم هجری ( نهم میلادی ) بخشی از قلمرو گرجستان شد سدهٔ پنجم ترکان سلجوقی و سده هفتم هجری مغولان بر این سرزمین حمله بردند. در نیمهٔ دوم سدهٔ ده هجری ( قرن شانزده میلادی ) سرزمین کنونی آجارستان به تصرف دولت عثمانی درآمد و تا ۱۸۷۸ میلادی ادامه داشت. بنا به نوشتهٔ مورخان طی نیمهٔ دوم سدهٔ ده هجری در اراضی آجارستان نه تنها گرجیان مسلمان، بلکه مسیحیان نیز سکنی داشتند. جنگ های روسیه و عثمانی در ۱۸۷۸ - ۱۸۷۷ میلادی سبب شد که بخشی از آجارستان از جمله شهرهای باتومی، قارص و اردهان تحت تسلط امپراتوری روسیه قرار گیرد.
طبق تصمیم کنگره برلین در سال ۱۸۷۸ میلادی، سرزمین آجارستان ضمیمه گرجستان شد. در سال ۱۹۱۸ ترکان شهر باتومی و بخش هایی از سرزمین های آجارستان تصرف کردند. از دسامبر ۱۹۱۸ تا ژوئیه ۱۹۲۰ بندر باتومی در اشغال نیروهای انگلیس بود. ۱۸ مارس ۱۹۲۱ بلشویک ها در آجارستان مستقر شدند. در ژوئیه همان سال آجارستان بخشی از جمهوری گرجستان شد. آجارها در دوران سلطه امپراتوری عثمانی اسلام آوردند و به سبب نفوذ و گسترش اسلام در آجارستان، روس ها این سرزمین را گرجستان اسلامی نامیدند. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآجارستان در جنوب غربی گرجستان قرار دارد. این جمهوری خودمختار از سمت غرب به سواحل دریای سیاه و از سمت جنوب به مرزهای شمالی کشور ترکیه محدود شده است.
سابقه تشکیل تمدن در این جا به ۳۵۰۰ سال پیش می رسد. یونانیان باستان این سرزمین و اطرافش را کولخیس نامیده اند. گرجی ها این سرزمین را کُلخِتی و بومیان محلی اِگریسی می خواندند. بعدها ساکنان گرجی سرزمین گلخیدا، آجار نام گرفتند. در مآخذ قدیمی گرجی نیز نام آچارا آمده است.
گزنفون از سرزمین کولخیس یاد کرده و هرودت نیز آن را همسایهٔ ماد نوشته است. از اواخر سدهٔ ششم پیش از میلاد حضرت عیسی تا نیمهٔ نخست سدهٔ پنجم پیش از میلاد مسیح، کولخیس وابسته به دولت هخامنشی بود و از ساتراپهای دولت هخامنشی تبعیت می کرد. پس از ضعف و سقوط دولت هخامنشی تلاشهایی برای تأسیس دولتی مستقل در آن سرزمین آغاز گردید. اواخر سدهٔ دوم پیش از میلاد این سرزمین تابع دولت پونتوس و در سدهٔ نخست پیش از میلاد تابع دولت رم شد. طی سده های اول و دوم میلادی آشفتگی هایی در این سرزمین پدید آمد و سرانجام در سدهٔ چهارم میلادی لازها بر این سرزمین مسلط شدند. در سدهٔ مزبور و پس از آن سرزمین مذکور صحنه پیکار میان دولت های ایران و روم شرقی بود. در مذاکرات صلح میان قباد اول پادشاه ساسانی و یوستینوس ( ژوستن ) امپراتور روم شرقی سرزمین مزبور به ایران واگذار گردید.
از سدهٔ هفتم میلادی سرزمین آجارستان مورد هجوم شاخه ای از ایبریان ( گرجیان ) قرار گرفت که کارتاولی نامیده می شد. در سدهٔ هفتم میلادی این سرزمین تابع خلافت شد. سدهٔ سوم هجری ( نهم میلادی ) بخشی از قلمرو گرجستان شد سدهٔ پنجم ترکان سلجوقی و سده هفتم هجری مغولان بر این سرزمین حمله بردند. در نیمهٔ دوم سدهٔ ده هجری ( قرن شانزده میلادی ) سرزمین کنونی آجارستان به تصرف دولت عثمانی درآمد و تا ۱۸۷۸ میلادی ادامه داشت. بنا به نوشتهٔ مورخان طی نیمهٔ دوم سدهٔ ده هجری در اراضی آجارستان نه تنها گرجیان مسلمان، بلکه مسیحیان نیز سکنی داشتند. جنگ های روسیه و عثمانی در ۱۸۷۸ - ۱۸۷۷ میلادی سبب شد که بخشی از آجارستان از جمله شهرهای باتومی، قارص و اردهان تحت تسلط امپراتوری روسیه قرار گیرد.
طبق تصمیم کنگره برلین در سال ۱۸۷۸ میلادی، سرزمین آجارستان ضمیمه گرجستان شد. در سال ۱۹۱۸ ترکان شهر باتومی و بخش هایی از سرزمین های آجارستان تصرف کردند. از دسامبر ۱۹۱۸ تا ژوئیه ۱۹۲۰ بندر باتومی در اشغال نیروهای انگلیس بود. ۱۸ مارس ۱۹۲۱ بلشویک ها در آجارستان مستقر شدند. در ژوئیه همان سال آجارستان بخشی از جمهوری گرجستان شد. آجارها در دوران سلطه امپراتوری عثمانی اسلام آوردند و به سبب نفوذ و گسترش اسلام در آجارستان، روس ها این سرزمین را گرجستان اسلامی نامیدند. [ نیازمند منبع]
wiki: آجارستان