ابویعلی جعفری

[ویکی شیعه] محمد بن حسن بن حمزه (وفات ۴۶۳ق/۱۰۷۱م) مشهور به ابویَعلیٰ جعفری فقیه و متکلم امامی بغداد بود. وی شاگرد شیخ مفید، سید مرتضی و حسین بن عبیدالله غضائری بود، و با دختر شیخ مفید ازدواج کرد و پس از مرگ شیخ، جانشینی او و تصدی درس کلام و فقه، به وی منزلت اجتماعی ممتازی بخشید به گونه ای که از نقاط دور و نزدیک چون موصل، صیدا، طرابلس و کربلا برای پرسش در موضوعات گوناگون علمی به وی رجوع می کردند. شاگردان بسیاری از محضر او استفاده کردند و تالیفاتی از وی به جای مانده است.
نام وی محمد بن حسن بن حمزه است و به سبب انتساب به جعفر بن ابی طالب به جعفری و گاه طالبی شهرت یافته است.
از آنجا که ابویَعلیٰ هنگام درگذشت شیخ مفید (۴۱۳ق) شایستگی جانشینی او را داشته و با توجه به تاریخ وفات ابویَعلیٰ می توان تولد وی را در دهه ۹ قرن ۴ق تخمین زد.