[ویکی فقه] ابوعامر راهب:عمرو (عبد عمرو) بن صیفی بن نعمان بن مالک، معروف به ابوعامر راهب، پدر حنظله • غسیل الملائکه است.
نسبت ابوعامر به « اوس •» می رسد و بیش تر محدثان ، او را از بزرگان قبیله اوس دانسته اند؛ ولی ابن کثیر ، وی را از سران قبیله خزرج • شمرده است.
سرگذشت دوران جاهلیت
وی، در جاهلیت ، از حنفا به شمار می آمد که موحّد و معتقد به برانگیخته شدن انسان، پس از مرگ بودند. ابوعامر که نصرانی بودنش در جاهلیت نیز گزارش شده، به رهبانیت روی آورده بود؛ لباس خشن می پوشید و از دانش اهل کتاب نیز آگاهی داشت؛ از همین رو به « راهب » معروف بود.
عملکرد دوران پس از اسلام
پس از هجرت، به جهت عدم پذیرش اسلام ، به فرموده پیامبر، او را فاسق (کسی که از طاعت خدا و دین حنیف خارج شده) خواندند. پس از جنگ بدر •، وی همراه با چندین نفر از اهل قبیله اش به مکه فرار کرد و مشرکان مکه را همواره به جنگ با پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) تشویق می کرد. ابوعامر، در غزوه احد • در سپاه مشرکان حضور داشت و می کوشید انصار را در این غزوه با خود همراه سازد که بی نتیجه ماند. این دشمنی همیشگی وی با خدا و پیامبر، مورد اشاره آیه ۱۰۷ توبه/۹ نیز هست. نقل شده که به پیامبر گفت:با هر قومی که با تو بجنگند، همراه خواهم بود. وی تا سال فتح مکه در آن جا به سر برد؛ هنگام فتح مکه به طایف رفت و با اسلام آوردن مردم طایف به شام عزیمت کرد و در آن جا، تنها و مطرود از وطن (نهم یا دهم هجری) در « قِنَّسرین » مُرد.
علت مرگ
...
نسبت ابوعامر به « اوس •» می رسد و بیش تر محدثان ، او را از بزرگان قبیله اوس دانسته اند؛ ولی ابن کثیر ، وی را از سران قبیله خزرج • شمرده است.
سرگذشت دوران جاهلیت
وی، در جاهلیت ، از حنفا به شمار می آمد که موحّد و معتقد به برانگیخته شدن انسان، پس از مرگ بودند. ابوعامر که نصرانی بودنش در جاهلیت نیز گزارش شده، به رهبانیت روی آورده بود؛ لباس خشن می پوشید و از دانش اهل کتاب نیز آگاهی داشت؛ از همین رو به « راهب » معروف بود.
عملکرد دوران پس از اسلام
پس از هجرت، به جهت عدم پذیرش اسلام ، به فرموده پیامبر، او را فاسق (کسی که از طاعت خدا و دین حنیف خارج شده) خواندند. پس از جنگ بدر •، وی همراه با چندین نفر از اهل قبیله اش به مکه فرار کرد و مشرکان مکه را همواره به جنگ با پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) تشویق می کرد. ابوعامر، در غزوه احد • در سپاه مشرکان حضور داشت و می کوشید انصار را در این غزوه با خود همراه سازد که بی نتیجه ماند. این دشمنی همیشگی وی با خدا و پیامبر، مورد اشاره آیه ۱۰۷ توبه/۹ نیز هست. نقل شده که به پیامبر گفت:با هر قومی که با تو بجنگند، همراه خواهم بود. وی تا سال فتح مکه در آن جا به سر برد؛ هنگام فتح مکه به طایف رفت و با اسلام آوردن مردم طایف به شام عزیمت کرد و در آن جا، تنها و مطرود از وطن (نهم یا دهم هجری) در « قِنَّسرین » مُرد.
علت مرگ
...
wikifeqh: ابوعامر_راهب
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
عمرو (عبد عمرو) بن صیفی بن نعمان بن مالک، معروف به ابوعامر راهب، پدر حنظله غسیل الملائکه.
نسبت ابوعامر به «اوس» می رسد و بیشتر محدثان، او را از بزرگان قبیله اوس دانسته اند؛ ولی ابن کثیر وی را از سران قبیله خزرج شمرده است. وی در جاهلیت، از حنفا به شمار می آمد که موحد و معتقد به برانگیخته شدن انسان، پس از مرگ بودند.
ابوعامر که نصرانی بودنش در جاهلیت نیز گزارش شده، به رهبانیت روی آورده بود؛ لباس خشن می پوشید و از دانش اهل کتاب نیز آگاهی داشت؛ از همین رو به «راهب» معروف بود. پس از هجرت به جهت عدم پذیرش اسلام به فرموده پیامبر او را فاسق (کسی که از طاعت خدا و دین حنیف خارج شده) خواندند.
پس از جنگ بدر، وی همراه با چندین نفر از اهل قبیله اش به مکه فرار کرد و مشرکان مکه را همواره به جنگ با پیامبر صلی الله علیه و آله تشویق می کرد.
ابوعامر در غزوه احد در سپاه مشرکان حضور داشت و می کوشید انصار را در این غزوه با خود همراه سازد که بی نتیجه ماند. این دشمنی همیشگی وی با خدا و پیامبر، مورد اشاره آیه 107 سوره توبه/9 نیز هست.
نقل شده که به پیامبر گفت: با هر قومی که با تو بجنگند، همراه خواهم بود. وی تا سال فتح مکه در آنجا بسر برد؛ هنگام فتح مکه به طایف رفت و با اسلام آوردن مردم طایف به شام عزیمت کرد و در آن جا، تنها و مطرود از وطن (نهم یا دهم هجری) در «قِنَّسرین» مُرد.
مرگ وی را به نفرین پیامبر صلی الله علیه و آله دانسته اند که پس از آمدن ایشان به مدینه ادعا کرد پیرو دین حنیف است و وقتی پیامبر فرمود: من بر این دینم و آن را بی پیرایه و پاک آورده ام، گفت: خداوند، دروغ گو را مطرود و غریب و تنها بمیراند و پیامبر با گفتن آمین فرمود: خداوند با کسی که دروغ می گوید، چنین کند.
عمرو (عبد عمرو) بن صیفی بن نعمان بن مالک، معروف به ابوعامر راهب، پدر حنظله غسیل الملائکه.
نسبت ابوعامر به «اوس» می رسد و بیشتر محدثان، او را از بزرگان قبیله اوس دانسته اند؛ ولی ابن کثیر وی را از سران قبیله خزرج شمرده است. وی در جاهلیت، از حنفا به شمار می آمد که موحد و معتقد به برانگیخته شدن انسان، پس از مرگ بودند.
ابوعامر که نصرانی بودنش در جاهلیت نیز گزارش شده، به رهبانیت روی آورده بود؛ لباس خشن می پوشید و از دانش اهل کتاب نیز آگاهی داشت؛ از همین رو به «راهب» معروف بود. پس از هجرت به جهت عدم پذیرش اسلام به فرموده پیامبر او را فاسق (کسی که از طاعت خدا و دین حنیف خارج شده) خواندند.
پس از جنگ بدر، وی همراه با چندین نفر از اهل قبیله اش به مکه فرار کرد و مشرکان مکه را همواره به جنگ با پیامبر صلی الله علیه و آله تشویق می کرد.
ابوعامر در غزوه احد در سپاه مشرکان حضور داشت و می کوشید انصار را در این غزوه با خود همراه سازد که بی نتیجه ماند. این دشمنی همیشگی وی با خدا و پیامبر، مورد اشاره آیه 107 سوره توبه/9 نیز هست.
نقل شده که به پیامبر گفت: با هر قومی که با تو بجنگند، همراه خواهم بود. وی تا سال فتح مکه در آنجا بسر برد؛ هنگام فتح مکه به طایف رفت و با اسلام آوردن مردم طایف به شام عزیمت کرد و در آن جا، تنها و مطرود از وطن (نهم یا دهم هجری) در «قِنَّسرین» مُرد.
مرگ وی را به نفرین پیامبر صلی الله علیه و آله دانسته اند که پس از آمدن ایشان به مدینه ادعا کرد پیرو دین حنیف است و وقتی پیامبر فرمود: من بر این دینم و آن را بی پیرایه و پاک آورده ام، گفت: خداوند، دروغ گو را مطرود و غریب و تنها بمیراند و پیامبر با گفتن آمین فرمود: خداوند با کسی که دروغ می گوید، چنین کند.
wikiahlb: ابوعامر_راهب
[ویکی فقه] ابوعامر راهب (قرآن). عمرو (عبد عمرو) بن صیفی بن نعمان بن مالک، معروف به ابوعامر راهب، متعلق به از قبیله اوس و پدر حنظله غسیل الملائکه است که بعدها به ابوعامر فاسق مشهور شد.
او فردی جاه طلب و زاهدنما بود که با خدا و پیامبرش به ستیز پرداخته و از هیچ شقاوتی روی گردان نبود.
← نام و نسب
مفسران در ذیل چند آیه از ابوعامر نام برده اند که سبب نزول و مورد اشاره آن آیات بوده است.
← بنای مسجد ضرار
۱. ↑ ابن عبد البر، یوسف بن عبد الله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۱، ص۳۸۰.
...
او فردی جاه طلب و زاهدنما بود که با خدا و پیامبرش به ستیز پرداخته و از هیچ شقاوتی روی گردان نبود.
← نام و نسب
مفسران در ذیل چند آیه از ابوعامر نام برده اند که سبب نزول و مورد اشاره آن آیات بوده است.
← بنای مسجد ضرار
۱. ↑ ابن عبد البر، یوسف بن عبد الله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۱، ص۳۸۰.
...
wikifeqh: ابوعامر_راهب_(قرآن)