[ویکی فقه] اَبوسَیّاره، عُمَلیة بن اَعزل بن خالد عَدوانی، یکی از شخصیت های اواخر عصر جاهلیت که سال ها سرپرستی حجاج را برعهده داشت.
سرپرستی حرکت حجاج از مزدلفه به منی در مناسک حج ، یکی از مناصب دوره جاهلیت بود که به شکل موروثی در خاندان عدوان (از شعبه های قیس عیلان) دست به دست می شد و آخرین ایشان که ۴۰ سال این منصب را برعهده داشت، عملیة بن اعزل بود.
ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۲۸، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶ م.
آگاهی ما از کار وی در این مراسم اندک است و در منابع درباره وظیفة او تعبیراتی گوناگون به صورت «دفع»، «افاضله» و «اجازه» دیده می شود.ابوسیاره ابتدا خطبه ای کوتاه می خواند، سپس به کوه «ثَبیر» در مزدلفه می نگریست و آنگاه که خورشید از فراز کوه پرتو می افکند، با نداتی «اَشرِق ثَبیرُ کَیما نُغیر» یعنی: ای ( خورشید پس کوه ) ثبیر طلوع کن تا ما (به سوی منی) بشتابیم، فرمان حرکت می داد و با مرکوب خود پیشاپیش مردم می رفت.
ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۳، ص۴، بولاق، ۱۲۸۵ ق.
در منابع تصریح شده که ابوسیاره اسلام را درک کرده است،
ازرقی، محمد بن عبدالله، اخبار مکة، ج۱، ص۱۸۷، به کوشش رشدی صالح محلس، بیروت، ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲ م.
...
سرپرستی حرکت حجاج از مزدلفه به منی در مناسک حج ، یکی از مناصب دوره جاهلیت بود که به شکل موروثی در خاندان عدوان (از شعبه های قیس عیلان) دست به دست می شد و آخرین ایشان که ۴۰ سال این منصب را برعهده داشت، عملیة بن اعزل بود.
ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، ج۱، ص۱۲۸، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶ م.
آگاهی ما از کار وی در این مراسم اندک است و در منابع درباره وظیفة او تعبیراتی گوناگون به صورت «دفع»، «افاضله» و «اجازه» دیده می شود.ابوسیاره ابتدا خطبه ای کوتاه می خواند، سپس به کوه «ثَبیر» در مزدلفه می نگریست و آنگاه که خورشید از فراز کوه پرتو می افکند، با نداتی «اَشرِق ثَبیرُ کَیما نُغیر» یعنی: ای ( خورشید پس کوه ) ثبیر طلوع کن تا ما (به سوی منی) بشتابیم، فرمان حرکت می داد و با مرکوب خود پیشاپیش مردم می رفت.
ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۳، ص۴، بولاق، ۱۲۸۵ ق.
در منابع تصریح شده که ابوسیاره اسلام را درک کرده است،
ازرقی، محمد بن عبدالله، اخبار مکة، ج۱، ص۱۸۷، به کوشش رشدی صالح محلس، بیروت، ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲ م.
...
wikifeqh: ابو_سیاره