ابوزمعه انصاری

[ویکی فقه] اسودبن مطّلب (عبدالمطّلب) بن اسد بن عبدالعزّی از تیره بنی اسد از مشرکان مکه می باشد.
وی از بزرگان قریش و از کسانی است که در واقعه نصب حجرالاسود، یکی از چهارگوشه ردای محمد امین را گرفت تا سنگِ نهاده در آن را بر جای خود بگذارند، از هم نشینی و مصاحبت همیشگی او با سران کهن سال مشرک مکّه، چون ولیدبن مغیره، عاص بنوائل و اسودبن عبدیغوث که در بیش تر قضایای صدر اسلام باهم هستند، می توان حدس زد که سالیانی پیش از عام الفیل زاده شده است.
بعد از اسلام
وضعیّت ابوزمعه پس از بعثت نیز چندان روشن نیست، تاریخ از دشمنی عمیق او با پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و اسلام حکایت دارد، نمونه ای از آن، ریشخند بر پیامبر در نماز بود که نفرین حضرت را در پی داشت، مورّخان، علّتِ نابینایی و مرگ فجیع او را (افراط در نوشیدن و ترکیدن) ناشی از نفرین پیامبر می دانند، ابوزمعه برای بازداری پیامبر از ابلاغ رسالت، نقشی فعّال داشته است وهنگام تقاضای سران مشرک از حضرت برای مصالحه و پرستش خدایان یکدیگر، او نیز در بینشان بود، در پی بهانه جویی های مشرکان برای جلوگیری از هدایت گری پیامبر، ابوزمعه از کسانی بود که می خواستند، برای اثبات صدق گفته های خویش، ماه را دو نیم کند تا بدو ایمان آورند؛ گرچه با ظهور معجزه، هم چنان بر شرک خویش استوار ماندند، ابوزمعه در توطئه دارالندوه که برای قتل پیامبر تصمیم گرفته شد نیز حضور داشت.
پس از هجرت
از زندگی وی پس از هجرت پیامبر، فقط از مشورت صفوان بن امیّه با او در ارسال کاروان تجاری از بیراهه به شام و نیز پافشاری اش بر گریستن ابوزمعه در عزای سه فرزندش زمعه، عقیل و حارث که در بدر کشته شدند، آگاهی داریم، درباره زمان مرگ ابوزمعه، در جامع البیان آمده که همه مسخره کنندگان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) پیش از بدر، از بین رفتند که او را نیز شامل می شود؛ ولی صدوق مرگ وی را پس از بدر ذکر می کند که با دیگر داده های تاریخ سازگارتر است.
ابوزمعه در شأن نزول
...