ابوالحسن بیهقی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بِیْهَقی، ابوالحسن علی بن زید بن محمد (۱۹ شعبان ۴۹۰-۵۶۵ق/اول اوت۱۰۹۷-۱۱۷۰)، حجةالدین، ظهیرالدین و فریدالدین و فرید خراسان ، عالم بزرگ که در غالب دانش های روزگار خود دست داشت.
نسب او به خُزیمة بن ثابت انصاری، مشهور به «ذوالشهادتین»، صحابی پیامبر اکرم (ص) می رسید. در سلسله نسب او نام فندق به عنوان یکی از نیاکان وی ذکر گردیده، و از مؤلفان متقدم، سبکی (د۷۷۱ق)، به این نام توجه کرده است. تا آن جا که اینک می دانیم، در منابع متقدم، عطاملک جوینی او را «ابن فندق البیهقی» خوانده، و شهرت ابن فندق در میان برخی از محققان معاصر رواج بیشتری داشته است.
اقامتگاه اصلی بیهقی
اقامتگاه اصلی بیهقی خانوادۀ بیهقی ده سیوار از توابع والشتانِ بُست (در افغانستان کنونی) بوده است. نیای بزرگ او، فندق بن ایوب (د۴۱۹ق/۱۰۲۸م)، پس از آن که از سوی محمود غزنوی به منصب قضا در نیشابور گمارده شد، به این شهر مهاجرت کرد، اما اندکی بعد از این شغل « استعفا خواست» و در ناحیۀ بیهق، در ده سرمستانه سکنا گزید. به نظر می رسد که وی در بیهق منصب قضا داشته است، زیرا گفته اند کسی را به نیابت از خود بر این شغل گمارده، و نیز مقام قضا در بسطام و دامغان را به دو پسر خویش سپرده بود. دربارۀ شغل پدرش زید (۴۴۷-۵۱۷ق/۱۰۵۵-۱۱۲۳م) چیزی نمی دانیم، جز آن که به گفتۀ بیهقی، سالیان درازی در بخارا سکنا داشته، و در این مدت، ضمن معاشرت با علمای شهر، از ایشان پاره ای از چندگونه علوم را فراگرفته بوده است. بیهقی همچنین بدون ذکر آگاهی های بیشتر، از اقامت پدرش در کاروان سرایی نزدیک بغداد ، سخن به میان آورده است. مادرش نیز چنان که بیهقی خود آورده است، افزون بر حفظ قرآن کریم ، بر وجوه گوناگون تفسیر آگاهی داشت.
تولد
بیهقی خود در یکی از روستاهای سبزوار به نام شِشتَمَد، به دنیا آمد. در شرح حال خود نگاشتِ بیهقی، در نسخه ای از کتاب اکنون مفقودِ مشارب التجارب ـ که یاقوت در دست داشته ـ تاریخ تولد وی روز شنبه ۲۷شعبان ۴۹۹ثبت شده بوده است، ولی تاریخ مذکور با قول دیگر بیهقی مبنی بر این که او به هنگام قتل فخرالملک وزیر در محرم ۵۰۰ق کودکی نوآموز بوده است، توافق ندارد. محمد مشکوٰة برای حل این تناقض، با فرض وقوع تصحیف در متن، طی محاسباتی، تاریخ دقیق ولادت بیهقی را در شعبان ۴۹۳ دانسته است . اما تصحیف «ثلاث و تسعین» به «تسع و تسعین» در کتابت، بسیار بعید به نظر می رسد. افزون براین، فصیح خوافی ذیل حوادث سال ۵۴۴ق آورده است که در محرم این سال، بیهقی در سن ۵۴سالگی، تألیف تاریخ بیهق را پایان داد. با توجه به نوشتۀ فصیح خوافی که بی گمان مأخذی مکتوب در دست داشته، تاریخ تولد بیهقی ۴۹۰ق بوده است. اما در این سال، ۲۷ شعبان با روز شنبه مطابق نیست و به احتمال بسیار تصحیف به روز تولد نیز راه یافته است. به گمان ما، اگر عبارت «سابع عشرین شعبان...»، تصحیف «تاسع عشر من شعبان...» باشد، آن گاه روز شنبه با ۱۹ شعبان ۴۹۰ مطابق خواهد بود و به احتمال بسیار بیهقی در این تاریخ به دنیا آمده است.
فراگیری دانش های مهم
...

پیشنهاد کاربران

ظهیرالدین ابوالحسن علی بن ابی القاسم زید بیهقی ( میلادی ۱۰۹۷ - ۱۱۶۹ ) مشهور به ابن فُندُق مورخ و ادیب قرن پنجم هجری قمری است.
اثر مهم او تاریخ بیهق حاوی اطلاعات ارزشمندی در مورد خراسان در عهد غزنوی و سلجوقی است که در زمان سلطان سنجر سلجوقی نوشته است.
...
[مشاهده متن کامل]

وی در ۱۹ شعبان ۴۹۰ ه‍. ق در شِشتَمَد از توابع ولایت بیهق دیده به جهان گشود.
محمد مشکور میگوید بیهقی در ۲۷شعبان ۴۹۳ ه متولد و در روز قتل فخرالملک ( عاشورای سال ۵۰۰ ) شش سال و چهار ماه و سیزده روز داشته است.
جد بزرگش، فندق بن ایوب پس از آنکه از سوی محمود غزنوی به منصب قضا در نیشابور گمارده شد به این شهر مهاجرت کرد امّا اندکی بعد از این شغل کناره گرفته و در ناحیه بیهق سکنی گزید. در مورد پدرش زید ( ۵۱۷–۴۴۷ ق ) اطلاعات چندانی در دست نیست جز آنکه خود بیهقی بیان می کند.
به گفته بیهقی سالیان درازی ( بیست و اند سال ) در بخارا سکنا داشته است و در این مدت ضمن معاشرت با علمای شهر از انواع علوم اطلاع کسب کرده است.
وی در زادگاه خود ادبیات عربی را فرا گرفت و در ۵۱۴ ق در نیشابور از حضور ابوجعفر بیهقی و احمد بن محمد میدانی بهره برد.
بعد از مرگ پدر در ۵۱۷ ق به مرو رفت و فقه را از ابوسعد یحیی بن عبدالملک صاحدی آموخت و پس از ازدواج در مرو در ۵۲۱ ق به نیشابور و پس از آن به بیهق بازگشت و از سوی شهاب الدین محمد بن مسعود حاکم وقت به مقام قضای بیهق رسید ولی اندکی بعد این شغل را کنار گذاشته و به مسافرتهایی دست زد و سپس به بیهق بازگشت تا در آنجا درگذشت. وفات وی را فصیح خوافی در مجمل فصیحی در سال ۵۴۸ ق ذکر کرده است.
بیهقی در حکمت و علوم جدلی دست داشت و فردی تیزبین و دقیق بود او از ریاضی دان های به نام عصر خود به حساب می آمد. وی شاعر نیز بود و قطعاتی از شعر او را یاقوت در معجم الادباءِ آورده است. وی هم عصر عمر خیام بود و در جلسات او نیز حضور داشته است
از او بیش از ۷۰ اثر در تاریخ - زبان - نجوم و فلسفه ذکر شده که تعدادی از آنها موجود است
• مشارب التجارب و غوارب الغرائب: ذیلی بوده بر تاریخ یمینی، و وقایع ایران در بازهٔ زمانی ۱۵۰ سال تقریباً تمام تاریخ دوره غزنوی و سلجوقی *نیمهٔ اول دوره خوارزمشاهی را شامل بوده است. عطاملک جوینی در تاریخ جهانگشا قسمت هایی از این کتاب نقل کرده است.
• تتمهٔ صوان الحکمهٔ: که به قصد تکمیل صوان الحکمة ابوسلیمان منطقی سجستانی نوشته شده است.
• وشاح دمیة القصر ولقاح روضة العصر: ذیلی بوده بر دمیة القصر باخزری در شرح حال شعراء معاصر خودش
• جوامع الاحکام النجوم: در سه مجلد و این کتاب را ابن فندق در عین انکار علم احکام نجوم به خواهش دوستانش نوشته است.
• معارج نهج البلاغه: در شرح نهج البلاغه، بیهقی این کتاب را در دو مجلد نگاشت. وی در کتاب خود تا حد بسیاری بر شرح نهج البلاغهٔ ابونصر احمد بن محمد وبری خوارزمی حنفی تکیه داشته است.
• لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب: در موضوع نسب شناسی، بیهقی این کتاب را به خواهش نقیب السادات بیهق، عمادالدین ابوالحسن علی ابن محمد از

ابوالحسن بیهقی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/ابوالحسن_بیهقی

بپرس