ابوالحجاج بلوی

[ویکی فقه] اَبوالْحَجّاجِ بَلَوی، یوسف بن محمد بن عبدالله بن غالب بلوی مالقی (رمضان ۵۲۹- ۶۰۴ق/ آوریل ۱۱۳۵-۱۲۰۸م)، فقیه مالکی، ادیب، متصوف و لغت شناسی اندلسی است.
وی به ابن شیخ نیز شهرت دارد. و پسران او هم با این شهرت یاد شده اند. اصلی ترین منبع برای آگاهی از احوال او صلة الصلة ابن زبیر است که در کنار کتاب الف باء خود ابوالحجاج تصویر نسبتاً روشنی از زندگی و شخصیت وی به دست می دهد.
محل تولد
ابوالحجاج در مالقه به دنیا آمد تولد او را در ۵۲۷ق نیز ذکر کرده اند. خاندانش از دین پروران مالقه بودند و پدرش فقیه بودند.
آموختن قرائات هفتگانه
او در موطن خود و نزد ابن فخار به آموختن قرائات هفتگانه پرداخت و هم از جوانی با یکی از مشایخ خود، خطیب ابومحمد عبدالوهاب قیسی، دوستی پایداری یافت و با وی مکاتبات بسیاری به نظم و نثر داشت.
مشایخ حدیث
...