ابواسحاق اینجو

امیر جمال الدین شاه شیخ ابواسحاق ( ۷۲۱−۷۵۸ ق/ ۱۳۵۷–۱۳۲۱ م ) ، مشهورترین و واپسین فرمانروای آل اینجو بود که در اواخر دورهٔ ایلخانان بر فارس و اصفهان فرمان می راند.
محمودشاه اینجو، پدر شاه شیخ ابواسحاق، در دربار ابوسعید بهادر ( نهمین ایلخان مغول حاکم بر ایران ) خدمت می کرد و تا سال ۱۳۳۴ م از جایگاه بسیار خوبی نزد ایلخان برخوردار بود. محمودشاه چهار پسر داشت. غیاث الدین کیخسرو، پسر دوم محمودشاه، از سال ۱۳۲۶ م به نمایندگی از پدر بر شیراز و فارس فرمان می راند. در سال ۱۳۳۷ م، دو سال پس از مرگ ابوسعید بهادر، جلال الدین مسعودشاه از سلطانیه عازم شیراز می شود و پس از درگیری با برادر کوچکتر خود، غیاث الدین کیخسرو، کنترل شیراز را به دست می گیرد و غیاث الدین و دیگر برادر خود، شمس الدین محمد، را به زندان می اندازد. غیاث الدین یک سال بعد در زندان می میرد اما شمس الدین در نهایت از زندان فرار می کند و به اصفهان می گریزد. در سال ۱۳۳۹ م فردی به نام پیرحسین چوپانی با شمس الدین اینجو متحد می شود و به قصد تصرف شیراز راهی فارس می شود. پیرحسین و شمس الدین، مسعودشاه را در سروستان شکست می دهند و مسعودشاه به لرستان می گریزد. یک ماه پس از تصرف شیراز پیرحسین علیه متحد خود، شمس الدین محمد اینجو، دسیسه می کند و او را به قتل می رساند تا خود به تنهایی بر شیراز حکومت کند. اما طولی نمی کشد که مردم شیراز علیه او می شورند و پیرحسین و افرادش را از شهر بیرون می کنند. پیرحسین به تبریز فرار می کند و مسعودشاه اینجو به شیراز بازمی گردد. پس از مدتی کوتاه در سال ۱۳۴۰ م پیرحسین با سپاهی جدید و این بار با همراهی امیر مبارزالدین ( حاکم وقت یزد ) به شیراز حمله می برد. مسعودشاه این بار هم از مقابل مهاجمان می گریزد و به بغداد می رود. شیراز پس از ۵۰ روز مقاومت و محاصره سرانجام به دست پیرحسین می افتد. حکومت پیرحسین در شیراز این بار هم بیش از دو سال نمی پاید. در تمام این مدت شیخ ابواسحاق و مسعودشاه در فکر و تلاش برای ستاندن انتقام قتل برادر خود ( شمس الدین محمد ) از پیرحسین و بازپس گیری ولایت فارس بودند. سرانجام در سال ۱۳۴۲ م شیخ ابواسحاق ( در آن زمان حکومت اصفهان را در دست داشته ) با فردی به نام ملک اشرف چوپانی، پسرعموی پیرحسین، هم پیمان می شود و با همراهی او به فارس لشکر می کشد. پیرحسین که از قصد آنها آگاهی یافته بود تصمیم می گیرد پیش دستی کند و خود به استقبال نبرد با آنها به اصفهان می رود. ابواسحاق و ملک اشرف، پیرحسین را شکست می دهند و پیرحسین بار دیگر ناچار به تبریز می رود و در نهایت همان جا به دستور شیخ حسن کوچک کشته می شود. ابواسحاق، پیروز از جنگ، زودتر از متحد خود، ملک اشرف، وارد شیراز می شود و دروازه شهر را به سوی او می بندد. شیرازی ها به حمایت از ابواسحاق برمی خیزند و ابواسحاق شبانه به اردوگاه ملک اشرف حمله می برد و نیروهای چوپانی می گریزند. هم زمان، مسعودشاه با حمایت یاغی باستی ( از دیگر امرای چوپانی و عموی ملک اشرف ) به شیراز بازمی گردد. ابواسحاق حکومت شیراز را به برادر بزرگتر خود، مسعودشاه، واگذار می کند و خود به منطقه شبانکاره در شرق نقل مکان می کند. طولی نمی کشد که در همان سال ( ۱۳۴۲ م ) یاغی باستی مسعودشاه اینجو را به قتل می رساند تا خود به تنهایی بر شیراز فرمان براند. ابواسحاق با شنیدن این خبر تصمیم می گیرد انتقام برادر را از یاغی بستاند. عده ای از بزرگان شیراز و مردم نیز بار دیگر به حمایت از ابواسحاق برمی خیزند. سرانجام پس از حدود ۲۰ روز کشمکش و زدوخورد در خیابان های شیراز، با پادرمیانی والی کازرون یاغی باستی و افرادش از شیراز بیرون رانده می شوند. یک سال بعد، در سال ۱۳۴۳ م چوپانیان بار دیگر قصد تصرف شیراز می کنند. یاغی باستی و ملک اشرف به هم می پیوندند و با سپاهی به سمت شیراز راه می افتند. امیر مبارزالدین مظفری هم به یاری آنها می آید و با فتح ابرقو عده زیادی از ساکنان آن دیار را از دم تیغ می گذارنند. اما پیش از آنکه به شیراز برسند، در پی خبر کشته شدن حسن کوچک، امیر بزرگ چوپانیان در تبریز، امرای چوپانی به ناچار پیشروی را متوقف می کنند و عازم تبریز می شوند. ابواسحاق از سال ۱۳۴۳ م به مدت حدود ده سال به عنوان حاکم بلامنازع ولایات اصفهان و فارس تا ساحل خلیج فارس فرمان راند. در نهایت رقیب و مدعی او، مبارزالدین محمد که فرمانروای یزد بود، وی را غافلگیر کرد و از فارس بیرون راند ( ۷۵۴ ق/ ۱۳۵۳م ) . چندی بعد اصفهان را هم از دست او بیرون آورد و شاه شیخ ابواسحاق به دست مبارزالدین محمد اسیر شد. مبارزالدین او را به شیراز برد و در آنجا به سال ۷۵۸ ق/ ۱۳۵۷ م به قتل رساند.
... [مشاهده متن کامل]

منابع

• https://fa.wikipedia.org/wiki/ابواسحاق_اینجو