ابن کال

[ویکی فقه] اِبْن ِ کال ، ابوعبدالله محمد بن محمد بن هارون بزّاز حِلّی ( ذیحجه ۵۱۵ - ذیحجه ۵۹۷/ فوریه ۱۱۲۲ - سپتامبر ۱۲۰۱)، مقری ، محدّث و مفسّر امامی است .
شهرت او در برخی از منابع به صورت «ابن الکیال » و گاه به شکلهای محرّف «ابن الکمال » و «ابن الکامل » ضبط شده است . از آن جا که وی برای گذران زندگی به پیشه بزازی می پرداخته به «بزاز» نیز شهرت یافته است .
مذهب
در منابع قدیم تر به مذهب او اشاره ای نرفته است ، اما برخی منابع متأخر شیعی او را در زمره امامیه شمرده اند، و قراینی بر این امر گواهی دارد. وی در بغداد به دنیا آمد و در حلّه پرورش یافت . سپس
مشایخ حدیث
برای کسب علم به بغداد بازگشت و در آن جا از ابوالعلاء همدانی ، ابوالکرم شهرزوری ، سبط خیاط و دَعوان بن علی جُبّی قرائت آموخت و از جمعی از مشایخ استماع حدیث کرد. پس از آن به حلّه بازگشت و به تعلیم قرائت و حدیث پرداخت . ابن کال همچنین در موصل از یحیی ابن سعدون قرطبی قرائت و حدیث فرا گرفت . علاوه بر این ها، از نظام الشرف ابوالحسن عریضی ، علی بن عبدالسید بن صباغ و فضل بن سهل اسفراینی نیز استفاده کرده است .
شاگردان و راویان
...