ابن منده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی

[ویکی فقه] ابن منده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی، از محدّثان حنبلی اصفهان در قرن پنجم و ششم هجری بوده است.
ابوزکریّا یحیی بن عبدالوهاب بن ابی عبداللّه محمّد بن اسحاق بن یحیی بن منده اصفهانی، از محدّثان حنبلی اصفهان در قرن پنجم و ششم هجری بوده است. وی آخرین فرد معروف خاندان ابن منده در اصفهان است. او را «محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث» خوانده اند (شش طبقه). ابوسعد سمعانی از قول محمّد بن ابونصر لفتوانی نقل می کند که او گفت: «خاندان منده از یحیی شروع شده، و به یحیی ختم گردیده است». در ۱۹ شوّال ۴۳۴ق در اصفهان متولّد گردیده، در طلب حدیث به شهرهای مختلف همچون نیشابور، همدان، بصره و بغداد سفر کرده، و در بغداد، در جامع منصور، املاء حدیث کرده است.مشایخ روایت او بسیارند و بسیاری از محدّثان از او نقل حدیث می نمایند. وی سرانجام در ۱۰ ذی حجّه (عید قربان) سال ۵۱۲ق وفات یافت، و در قبرستان باب دریه (محلّه طوقچی فعلی) اصفهان مدفون گردید.
آثار و تالیفات
کتب زیر از او است: ۱. تاریخ اصفهان؛۲. التّنبیه علی احوال الجهّال و المنافقین؛۳. کتاب علی الصّحیحین؛۴. مناقب الامام (احمد بن حنبل)؛۵. مناقب العبّاس؛۶. من عاش مائه و العشرین سنه من الصّحابه؛۷. معرفه الاسماء ارداف النّبی؛۸. احوال طبرانی.
ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۸.
۱. ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۸.
...