ابن لهیعه

[ویکی فقه] اِبْن ِ لَهیعه ، ابوعبدالرحمان عبدالله بن لهیعه بن عُقبه حضرمی غافقی اُعدولی (۹۶-۱۷۴ق /۷۱۵-۷۹۰م )، محدّث و قاضی مصری است.
ابن سعد پدر وی را عقبه بن لهیعه دانسته است. در برخی از منابع به وی کنیه ابوخریطه و ابوالنضر نیز داده شده است . در مورد تولد او تاریخ های ۹۵ و ۹۷ق نیز در برخی مآخذ به چشم می خورد. از محل تولد و نشأت وی اطلاعی نداریم ، تنها می دانیم که از کودکی به تحصیل علم پرداخته و از مشایخ بسیاری در مصر و حجاز بهره برده است. از دیگر دانسته های ما درباره زندگی وی این است که در ۱۳۸ق به همراه صالح بن علی عباسی برای جنگ به شام رفته است. ابن لهیعه در ۱۵ ربیع الاول یا ۲۴ جمادی الاخر ۱۷۴ (در برخی منابع ۱۷۰ یا ۱۷۳ق ) از دنیا رفت و داوود بن یزید بن حاتم بر وی نماز گزارد.
مذهب
ابن قتیبه او را در شمار شیعیان آورده و ابن عدی نیز وی را مفرط در تشیع دانسته است ، ولی مستند این نسبت چندان روشن نیست .
مشایخ و شاگردان
در مورد تحصیل وی باید گفت که از مشایخی همچون عطاء بن ابی رباح ، عمرو بن شعیب ، محمد بن منکدر، عبدالرحمان بن هرمز اعرج ، عمرو بن دینار، ابوزبیر مکی و به گفته برخی از عکرمه استفاده کرده و کسانی چون نوه اش احمد بن عیسی ، اشهب بن عبدالعزیز، سفیان ثوری، شعبه بن حجاج ، عبدالله بن مبارک ، عبدالله بن وهب ، عبدالرحمان اوزاعی و ابوالاسود نصر بن عبدالجبار از وی بهره برده اند.
فعالیت ها
...