ابن عرفه

[ویکی فقه] اِبْن ِ عَرَفه ، ابوعبدالله محمد بن محمد وَرعَمّی (۷۱۶-۸۰۳ق / ۱۳۱۶-۱۴۰۱م )، فقیه مالکی در تونس در عهد حَفْصیان . می باشد .
برخی تولد او را در ۷۱۷ق نوشته اند. وی در تونس زاده شد
اساتید
و همان جا به تحصیل پرداخت . فقه را نزد ابوعبدالله محمد بن عبدالسلام ، ابو عبدالله محمد بن هارون ، محمد بن حسن زبیدی ، ابوعبدالله ابلی ، محمد بن محمد بن حسین بن سَلَمة انصاری فراگرفت . صحیح بخاری و صحیح مسلم را از ابوعبدالله محمد بن جابر وادی آشی شنید و از او روایت کرد و اجازه گرفت و قرائت را نیز از محمد بن محمد بن سلمه مذکور آموخت . سخاوی فهرستی از مشایخ وی را به دست داده است ..
مقامات علمی
ابن فرحون که به نظر می رسد راجع به ابن عرفه به سبب نفوذ بسیارش در دربار تونس راه مبالغه پیموده ، وی را سرآمد اقرانش در دانشهای گوناگون دانسته است و سیوطی او را مجدّد سده ۸ق /۱۴م دانسته است . شهرت علمی وی باعث شد که دانش پژوهان از اطراف و اکناف برای استفاده نزد او بیایند. تا آن جا که نوشته اند کمتر عالم و قاضیی در تونس در آن زمان می توان یافت که از ابن عرفه دانش نیاموخته باشد.
شاگردان
...