[ویکی فقه] ابوالسعادت محمد بن ابی البرکات ، فقیه شافعی و قاضی مکه ، یکی از شخصیت های خاندان ابن ظهیره می باشد؛ اِبْن ِ ظَهیره ، عنوان افراد خاندانی از بنی مخزوم که در سده های ۹ و ۱۰ق /۱۵ و ۱۶م به شهرت رسیدند و در مکه عهده دار افتاء، قضا و تدریس بودند.
ابوالسعادت محمد بن ابی البرکات محمد بن محمد بن حسین بن علی بن احمد بن عطیة بن ظهیرة مخزومی ، ملقب به جلال الدین (۷۹۵-۸۶۱ق /۱۳۹۳-۱۴۵۷م )، فقیه شافعی و قاضی مکه . کنیه دیگر وی ابوالخیر است .
سخاوی ، محمد، الضوء اللامع ، ج۱۱، ص۱۰۵، قاهره ، ۱۳۵۵ق .
وی در مکه قرآن و مقدمات علوم را فراگرفت . سپس فقه را نزد غیاث الدین گیلانی و جمال الدین بن ظهیره و ابن جزری و اصول عقاید را نزد ابوعبدالله و انوغی و نیز بساطی که به مکه آمده بود، فراگرفت و در آن علم از بساطی بسیار بهره جست و از شیوخی چون ابن حجر عسقلانی حدیث شنید و تنوخی و هیثمی و بلقینی و ابن ملقن و دیگران به وی اجازه دادند.
مسئولیت ها
وی از استادش گیلانی و دیگران اجازه افتاء و تدریس یافت و در ۸۱۲ق به جای پدر به قضای مکه منصوب شد. در ۸۲۰ق خطیب آنجا گردید و چون با او مخالفت شد، از تصدی آن سرباز زد. سپس در ۸۲۲ق به جای خطیب ابن محب الدین ابوالفضل نویری به نظارت مسجدالحرام و امور حسبه در مکه تعیین شد و پس از عزل و نصبی چند و وفات رقیبش ابوالفضل در ۸۲۷ق به قاهره مسافرت کرد و به همان وظایف پرداخت . لیکن به زودی برای کسب مقام قضا به مکه بازگشت و بازپس از عزل و نصبی چند در ربیع الثانی ۸۴۶ از قضای مکه کناره گرفت و به مدینه رفت . در آن جا به تدریس فقه و اصول و دیگر علوم پرداخت و بارها به قضا منصوب شد و به هنگام مرگ نیز در مسند قضا بود.
ابوالسعادت از دیدگاه سخاوی
...
ابوالسعادت محمد بن ابی البرکات محمد بن محمد بن حسین بن علی بن احمد بن عطیة بن ظهیرة مخزومی ، ملقب به جلال الدین (۷۹۵-۸۶۱ق /۱۳۹۳-۱۴۵۷م )، فقیه شافعی و قاضی مکه . کنیه دیگر وی ابوالخیر است .
سخاوی ، محمد، الضوء اللامع ، ج۱۱، ص۱۰۵، قاهره ، ۱۳۵۵ق .
وی در مکه قرآن و مقدمات علوم را فراگرفت . سپس فقه را نزد غیاث الدین گیلانی و جمال الدین بن ظهیره و ابن جزری و اصول عقاید را نزد ابوعبدالله و انوغی و نیز بساطی که به مکه آمده بود، فراگرفت و در آن علم از بساطی بسیار بهره جست و از شیوخی چون ابن حجر عسقلانی حدیث شنید و تنوخی و هیثمی و بلقینی و ابن ملقن و دیگران به وی اجازه دادند.
مسئولیت ها
وی از استادش گیلانی و دیگران اجازه افتاء و تدریس یافت و در ۸۱۲ق به جای پدر به قضای مکه منصوب شد. در ۸۲۰ق خطیب آنجا گردید و چون با او مخالفت شد، از تصدی آن سرباز زد. سپس در ۸۲۲ق به جای خطیب ابن محب الدین ابوالفضل نویری به نظارت مسجدالحرام و امور حسبه در مکه تعیین شد و پس از عزل و نصبی چند و وفات رقیبش ابوالفضل در ۸۲۷ق به قاهره مسافرت کرد و به همان وظایف پرداخت . لیکن به زودی برای کسب مقام قضا به مکه بازگشت و بازپس از عزل و نصبی چند در ربیع الثانی ۸۴۶ از قضای مکه کناره گرفت و به مدینه رفت . در آن جا به تدریس فقه و اصول و دیگر علوم پرداخت و بارها به قضا منصوب شد و به هنگام مرگ نیز در مسند قضا بود.
ابوالسعادت از دیدگاه سخاوی
...