ابن حبیب شرف الدین بن عبدالقادر

[ویکی فقه] اِبْن حَبیب ، شرف الدین بن عبدالقادر بن برکات بن ابراهیم (پس از ۱۰۰۵ق / ۱۵۹۷م )، فقیه حنفی ، مفسر، نحوی از مردم غزّه (در جنوب فلسطین ) است.
از زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست . تنها مطلبی که درباره او نقل کرده اند تبادل نامه های علمی با شیخ حسن بورینی (د ۱۰۲۴ق / ۱۶۱۵م ) است که در نامه ای از ابن حبیب راجع به نکته ای در تفسیر ابوالسعود بن محمد عمادی مفتی قسطنطنیه بر آیه ۱۶ سوره فرقان سؤال کرد و ابن حبیب در پاسخ آن رساله ای به نام "ارواء الصادی فی الجواب عن ابی السعود العمادی" نوشت . بورینی در آن تأمل کرد، پاره ای از جواب را ستود و برخی دیگر را رد نمود و نظرات خود را در یک رساله برای ابن حبیب ارسال داشت . آنگاه شرف الدین رساله دیگری موسوم به "الارج العبهری و الجادی فی الدفع عن ارواء الصادی "در جواب ایراد بورینی و شرح بیشتر گفتار ابوالسعود نوشت و این ۳ رساله را به ترتیب زمان نگارش در یک کتاب گرد آورد و نامش را "محاسن الفضائل بجمع الرسائل" نهاد.
محمد امین محبی ، خلاصة الاثر، ج۲، ص۲۲۳، قاهره ، ۱۲۸۴ق / ۱۸۶۷م .
تاریخ درگذشت ابن حبیب معلوم نیست ، لیکن از تاریخ اتمام تعلیقه اش بر کتاب "الاشباه و النظائر" چنین برمی آید که تا سال ۱۰۰۵ق زنده بوده است .
آثار
آثار او عبارتند از:۱. "تحریر الافکار فی مسألة الاقرار" که در کتابخانه ظاهریه دمشق موجود است .
خیرالدین زرکلی ، الاعلام ، ج۷، ص۱۶۱، بیروت ، ۱۹۸۶م .
...