ابن ابی عصرون

لغت نامه دهخدا

ابن ابی عصرون. [ اِ ن ُ اَ ع َ ] ( اِخ ) ابوسعید عبداﷲبن محمد موصلی ( 492-585 هَ.ق. ). فقیه شافعی. مولد وی حدیثه ازنواحی موصل ، و در این شهر فقه آموخت. چندی در سنجاربود و از آنجا بحلب و دمشق رفته در جامع دمشق تدریس میکرد و نزد ملک عادل نورالدین مقامی ارجمند یافت وبه نام او مدرسه ها در حلب و بعلبک و حماه و حمص و جز اینها کردند و مدتی قضای سنجار و نصیبین و حران و دمشق به او مفوض بود و کتبی در مذهب شافعیه تصنیف کرد، و آن کتب میان شافعی مذهبان متداول و معروف است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن ابی عصرون از بزرگ ترین فقیهان شافعی و قاضی القضاة دمشق در سده شش قمری بود.
اِبْن ِ اَبی عَصْرون ، ابوسعد شرف الدین عبدالله بن ابی السّری محمد ابن هبة الله علی بن المُطَهّر بن علی تمیمی موصلی دمشقی (۴۲۹ یا ۴۹۳- ۵۸۵ق /۱۰۹۹ یا ۱۱۰۰-۱۱۸۹م )، از بزرگ ترین فقیهان شافعی و قاضی القضاة دمشق در سده ۶ق /۱۲م .وی در موصل متولد شد
عبدالوهاب سبکی ، طبقات الشافعیة الکبری ، ج۷، ص۱۳۲، به کوشش محمود محمد طناحی و عبدالفتاح محمد حلو، قاهره ، ۱۳۸۳ق /۱۹۶۴م .
وی پس از مرگ در مدرسه ای که خود در دمشق بنا کرده بود، به خاک سپرده شد.
ابن خلکان ، وفیات ، ج۱، ص۵۵.
با اینکه ابن ابی عصرون را نویسنده ای پر کار دانسته اند، امّا بیش تر آثار وی در دست نیست .این آثار به نام وی در منابع یاد شده است :۱. الارشاد فی نصرة المذهب
ابن خلکان ، وفیات ، ج۳، ص۵۴.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس