ابن ابی الفیاض

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی الْفَیّاض ، ابوبکر، احمد بن سعید بن محمد بن ابی الفیاض ، معروف به ابن الغَشّاء (ح ۳۷۹-۴۵۹ق /۹۸۹-۱۰۶۷م )، فقیه و مورخ اواخر دوره امویان و اوایل دوره ملوک الطوایفی اندلس می باشد.
از جزئیات زندگی ابن ابی الفیاض اطلاعی در دست نیست .تنها می دانیم که در اِسْتِجّه در جنوب غربی قُرطبه به دنیا آمد و در جوانی نزد یوسف بن عَمْروس استجی درس خواند و سپس به اَلمَریّة رفت و از محضر استادانی چون ابوعمر طَلَمَنکی و ابوعمر بن عَفیف و مُهَلّب بن ابی صُفْرة و دیگران بهره گرفت
ابن بشکوال ، خلف ، ج۱، ص۶۰، الصلة، قاهره ، ۱۹۶۶م .
با این همه شهرت ابن ابی الفیاض بیشتر به سبب تألیفات تاریخ و جغرافیایی اوست .آن چه نیز در دو قرن اخیر از او موضوعی بحث انگیز ساخته ، همانا سهم وی در تاریخ نگاری اندلس است .
اوضاع دوره زندگی
ابن ابی الفیاض در عصری پرتلاطم می زیست : ۲۴ ساله بود که دوره پرآشوب «فتنه » پیش آمد، حکومت خاندان عامری فرو ریخت ، خلافت مرکزی از میان رفت و دوره معروف به ملوک الطوایف در تاریخ اندلس آغاز شد.او که خود شاهد همه این آشوب ها و فراز و نشیب های تاریخ بود، گزارش گر مستقیم آن ها نیز شد.
آشنایی با مورخان بزرگ
...

پیشنهاد کاربران

بپرس