آبشش پوش. آبشُش پوش یا سرپوش آبشُشی ( انگلیسی: Operculum ) صفحه ای استخوان مانند است که آبشش های ماهیان استخوانی را پوشانده است. این صفحه به جمجمه وصل شده و به محافظت از آبشش ها کمک می کند. در بیشتر ماهی ها، قسمت خلفی ( پشتی ) آبشش پوش، محل جدایی سر و بدن را نشان می دهد.
ماهی های غضروفی مانند سفره ماهی ها و کوسه ها آبشش پوش ندارند، اما چاک آبششی دارند. گورامی بالارو از جفت باله های خود به اضافه آبشش پوش برای پیمودن مسافت های کوتاه بر روی زمین استفاده می کند.
هنگامی که ماهی دهان خود را باز می کند، آب در اثر گسترش حفره دهانی، به داخل مکیده می شود. در این هنگام حفره دور آبششی به سرعت گسترش می یابد، اما منفذ آن هنوز بسته است که باعث جریان یافتن آب بر روی آبشش ها می شود. هنگامی که ماهی، دهان خود را می بندد، حفره دور آبششی منقبض می شود و آب از طریق منفذ آبشش پوش به بیرون راه می یابد.
آبشش ها در دو طرف سر ماهی، زیر سرپوش های آبششی ( آبشش پوش ) قرار دارند. هر آبشش از یک کمان آبششی و دو ردیف رشته های آبششی متصل به آن تشکیل شده است. زیر هر آبشش پوش چهار کمان و رشته های آبششی متصل به آن قرار دارند. در رشته های آبششی، شبکه غنی مویرگی وجود دارد. تماس مداوم آب با رشته های آبششی، به خصوص این که جهت عبور آب در خلاف جهت جریان خون می باشد، سبب انتشار اکسیژن از آب به خون و انتشار دی اکسید کربن از خون به آب می شود.
آبشش پوش از چهار قسمت تشکیل شده است: آب شش پوش اصلی، پیش پوشش، میان پوشش و زیرپوشش. با این حال، شکل این اندام بین گونه های مختلف بسیار متفاوت است. برای برخی از ماهی ها، آبشش پوش برای به دست آوردن اکسیژن بسیار مهم است. با بسته شدن دهان ماهی، آبشش پوش باز می شود و در نتیجه، از فشار درونی ماهی کاسته می شود. این امر باعث می شود که آب از بین تیغه های آبشش داخل بدن شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماهی های غضروفی مانند سفره ماهی ها و کوسه ها آبشش پوش ندارند، اما چاک آبششی دارند. گورامی بالارو از جفت باله های خود به اضافه آبشش پوش برای پیمودن مسافت های کوتاه بر روی زمین استفاده می کند.
هنگامی که ماهی دهان خود را باز می کند، آب در اثر گسترش حفره دهانی، به داخل مکیده می شود. در این هنگام حفره دور آبششی به سرعت گسترش می یابد، اما منفذ آن هنوز بسته است که باعث جریان یافتن آب بر روی آبشش ها می شود. هنگامی که ماهی، دهان خود را می بندد، حفره دور آبششی منقبض می شود و آب از طریق منفذ آبشش پوش به بیرون راه می یابد.
آبشش ها در دو طرف سر ماهی، زیر سرپوش های آبششی ( آبشش پوش ) قرار دارند. هر آبشش از یک کمان آبششی و دو ردیف رشته های آبششی متصل به آن تشکیل شده است. زیر هر آبشش پوش چهار کمان و رشته های آبششی متصل به آن قرار دارند. در رشته های آبششی، شبکه غنی مویرگی وجود دارد. تماس مداوم آب با رشته های آبششی، به خصوص این که جهت عبور آب در خلاف جهت جریان خون می باشد، سبب انتشار اکسیژن از آب به خون و انتشار دی اکسید کربن از خون به آب می شود.
آبشش پوش از چهار قسمت تشکیل شده است: آب شش پوش اصلی، پیش پوشش، میان پوشش و زیرپوشش. با این حال، شکل این اندام بین گونه های مختلف بسیار متفاوت است. برای برخی از ماهی ها، آبشش پوش برای به دست آوردن اکسیژن بسیار مهم است. با بسته شدن دهان ماهی، آبشش پوش باز می شود و در نتیجه، از فشار درونی ماهی کاسته می شود. این امر باعث می شود که آب از بین تیغه های آبشش داخل بدن شود.
wiki: آبشش پوش