شاهنشاهی های بزرگ هخامنشی، اشکانی و ساسانی که برای قرن ها بر سرزمین های پهناوری حکومت می کردند، از سوی سلحشورانی زبده محافظت می شدند. این سلحشوران با استفاده از راهبردهای نظامی پیچیده و جنگ افزار تهاجمی و تدافعی خوش ساخت از یکپارچگی ملی ایران دفاع می کردند. در ادامه به معرفی مختصر برخی از سلاح های مهم در این دوران هخامنشیان می پردازیم:
سپاه هخامنشیان از سربازانی از نواحی مختلف ایران تشکیل شده بودند اما هسته اصلی ارتش سلحشوران ایرانی بودند. این سربازان از سرتاسر این امپراتوری پهناور می آمدند: از پارس، آسیای مرکزی تا دانوب. پس از پارسیان، مادها بیشترین سرباز را در سپاه ایران داشتند و بسیاری از فرماندهان ارتش، مادی بودند. نوشته های نویسندگان یونانی چون هرودوت، آریان و گزنفون اطلاعات مفیدی در رابطه با ارتش هخامنشیان در اختیار ما می گذارند، اما نوشته های یونانی ها در مورد ایرانیان عمدتاً مغرضانه است، چرا که کشورشان در حال جنگ با هخامنشیان بود و آن ها سعی کردند با اغراق در مورد تعداد سپاهیان هخامنشی، پیروزی های خودشان بر آن ها را برجسته تر جلوه دهند. [ ۱] بیشتر تألیفات، تنها روایت یونانیان را در نظر گرفته اند بنابراین اعدادی که در این گزارش ها آمده است بسیار مورد مناقشه و صرفاً حدس و گمان هستند. از طرفی یوزف ویزه هوفر نگاهی متعادل و منصفانه به نبردهای هخامنشیان ارائه می کند. [ ۲]
در طول نبرد فلاخن اندازان و کمانداران پیاده نظام در خط مقدم قرار می داشتند و سواره نظام سبک اسلحه و پیاده نظام سنگین اسلحه در دو طرف آن ها قرار می گرفتند نا آن ها را مورد حمایت خود قرار دهند. در آغاز نبرد فلاخن اندازها و کمانداران با پرتاب سنگ و تیر بر روی دشمن، خطوط آن ها را دچار آشفتگی می کردند، سپس پیاده نظام سنگین اسلحه که به نیزه و شمشیر مجهز بودند با پشتیبانی واحدهای سواره نظام از جناحین به دشمن حمله می کردند. این تاکتیک ها در برابر دشمنان آسیایی هخامنشیان به خوبی نتیجه می دادند اما در برابر آرایش جنگی به هم فشرده یونانیان و مقدونی ها چندان مؤثر نبود. واحدهای سنگین اسلحه هوپلایت های یونانی و فالانکس مقدونی با کمک نیزه های بلند آرایش به هم فشرده خود را حفظ می کردند و به این ترتیب از خود در برابر مهاجمان دفاع می کردند. یونانی ها که بدنشان با زره محافظت می شد در برابر تیرها و پرتابه ها آسیب چندانی نمی دیدند و می توانستند در نبردهای نفر به نفر پیروز شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسپاه هخامنشیان از سربازانی از نواحی مختلف ایران تشکیل شده بودند اما هسته اصلی ارتش سلحشوران ایرانی بودند. این سربازان از سرتاسر این امپراتوری پهناور می آمدند: از پارس، آسیای مرکزی تا دانوب. پس از پارسیان، مادها بیشترین سرباز را در سپاه ایران داشتند و بسیاری از فرماندهان ارتش، مادی بودند. نوشته های نویسندگان یونانی چون هرودوت، آریان و گزنفون اطلاعات مفیدی در رابطه با ارتش هخامنشیان در اختیار ما می گذارند، اما نوشته های یونانی ها در مورد ایرانیان عمدتاً مغرضانه است، چرا که کشورشان در حال جنگ با هخامنشیان بود و آن ها سعی کردند با اغراق در مورد تعداد سپاهیان هخامنشی، پیروزی های خودشان بر آن ها را برجسته تر جلوه دهند. [ ۱] بیشتر تألیفات، تنها روایت یونانیان را در نظر گرفته اند بنابراین اعدادی که در این گزارش ها آمده است بسیار مورد مناقشه و صرفاً حدس و گمان هستند. از طرفی یوزف ویزه هوفر نگاهی متعادل و منصفانه به نبردهای هخامنشیان ارائه می کند. [ ۲]
در طول نبرد فلاخن اندازان و کمانداران پیاده نظام در خط مقدم قرار می داشتند و سواره نظام سبک اسلحه و پیاده نظام سنگین اسلحه در دو طرف آن ها قرار می گرفتند نا آن ها را مورد حمایت خود قرار دهند. در آغاز نبرد فلاخن اندازها و کمانداران با پرتاب سنگ و تیر بر روی دشمن، خطوط آن ها را دچار آشفتگی می کردند، سپس پیاده نظام سنگین اسلحه که به نیزه و شمشیر مجهز بودند با پشتیبانی واحدهای سواره نظام از جناحین به دشمن حمله می کردند. این تاکتیک ها در برابر دشمنان آسیایی هخامنشیان به خوبی نتیجه می دادند اما در برابر آرایش جنگی به هم فشرده یونانیان و مقدونی ها چندان مؤثر نبود. واحدهای سنگین اسلحه هوپلایت های یونانی و فالانکس مقدونی با کمک نیزه های بلند آرایش به هم فشرده خود را حفظ می کردند و به این ترتیب از خود در برابر مهاجمان دفاع می کردند. یونانی ها که بدنشان با زره محافظت می شد در برابر تیرها و پرتابه ها آسیب چندانی نمی دیدند و می توانستند در نبردهای نفر به نفر پیروز شوند.
wiki: ابزارهای جنگی هخامنشیان