وسیله ای است که افراد شرکت کننده در جنگ های تن به تن، آن را می پوشند؛ تا از ضربه های دشمن مَصون ( درامان ) باشند. یا
زره پوش مستحکم از
فلز و دیگر اشیا سخت می باشند که نمی گذارد به
بدن انسان و یا سایر وسایل و وسایط صدمه برساند. زره ها از دیرباز در خدمت
نیروهای جنگی بوده اند و چرم، فلز، چوب،
ابریشم و حتی
دندان کوسه در ساخت آن ها به کار گرفته شده است. از گونه های آن می توان گبر، زره نواری، زره پاد تیر و زره ابریشمین را نام برد.
مغولان آمیزه ای از گبر و جامهٔ ابریشمی را به کار می بردند که سبک و محافظ خوبی در برابر تیر بود. از زره های کارآمد دیگر می توان زره ابریشمین سواران
آق قویونلو را نام برد که به اندازه ای کلفت بود که تبر هم نمی توانست به آن آسیبی برساند . امروزه بیشتر از از زره های ضد گلوله و پلاستیکی استفاده می شود و کاربرد آن نسبت به گذشته کمتر شده است.
گبر یا خفتان: زرهی که از زنجیر ساخته می شود و در گذشته به دلیل سبکی و
انعطاف پذیری کاربرد فراوان داشته است. زره نواری: زرهی که از نوارهای چفت شدهٔ فلزی ساخته می شود و از گبر مقاومتر است. زره پاد تیر: زرهی که دارای برجستگی های مربعی شکل فلزی است تا از نفوذ تیر جلوگیری کند. زره ابریشمین: پارچه ای کلفت ابریشم که خود یک زره نیرومند است و مقاومت بسیار خوبی دارد.
• زره
• تجهیزات نظامی باستان
• جنگ های تاریخ باستان
•
مقاله های نیازمند به ویکی سازی
• مقاله های نیازمند ارجاع های اضافی
• همه مقاله های نیازمند ارجاع های اضافی
• همه مقاله های خرد
• مقاله های خرد جنگ افزار
زره (کالبدشناسی). زره ( به انگلیسی: Armour ) در جانوران حفاظت خارجی یا سطحی در برابر حمله شکارچیان است که به عنوان بخشی از بدن ( به جای استفاده رفتاری از اشیاء خارجی محافظ ) ، معمولاً از طریق سخت شدن بافت های بدن، رشد بیرونی یا ترشحات تشکیل می شود؛ بنابراین بیشتر در گونه های "شکار ( طعمه ) " توسعه یافته است.
ساختارهای زرهی معمولاً از رسوب های
معدنی سخت شده، کیتین،
استخوان یا
کراتین تشکیل شده اند.