ابرنگ

آبرنگ. آبرنگ یک رنگ ماده و نیز نقاشی یا طرحی که با این نوع رنگ ماده اجرا شده باشد است. در تولید آبرنگ از رنگ دانه و یک ماده چسبنده قابل حل در آب ( معمولاً صمغ عربی ) استفاده می شود. آبرنگ را به وسیله قلم مو بر روی کاغذ، مقوا، پاپیروس و… به کار می برند. از این جهت با بسیاری از رنگ ماده های پوششی تفاوت دارد که در آن سایه های رنگ روشن از طریق رقیق کردن رنگ ماده حاصل می آید و نه با افزودن سفید.
هنرمندان بسیاری همچون وان دایک، آلبرشت دورر، ویلیام ترنر و دیگران از آبرنگ برای خلق آثار خود یا برای تهیه پیش طرح بهره برده اند. آبرنگ در انواع مختلف تیوپی و قرصی به بازار عرضه می شود.
آبرنگ ها به طور کلی در دو دستهٔ اصلی قرار می گیرند:
• آبرنگ های شفاف که در جعبه های گوناگون به صورت قرص های یک اندازه یا بلوک و مانند آن به بازار عرضه می شوند.
• گواش یا آبرنگ پوششی و مات که در حقیقت همان رنگ های جسمی در نقاشی سنتی و مینیاتور است.
انواع آبرنگ های شفاف یا پوششی ( گواش ) ترکیبی از انواع رنگدانه های مولد رنگ موسوم به پیگمنت هستند که در یک مادهٔ نگهدارندهٔ صمغی یا ژلاتینی حل شده اند و پس از حل شدن، دوباره به صورت قرص یا بلوک به بازار عرضه می شوند. بدین ترتیب در آبرنگ های شفاف، نسبت مواد رنگدانه کم تر و مواد نگه دارنده بیشتر است. به همین دلیل نوعی شفافیت شیشه مانند را روی آثار پدیدمی آورد و نمی توانند رنگ های دیگر را پوشش دهند.
از مهم ترین شرایط اجرایی انجام کارهای هنری با آبرنگ یا گواش، رعایت نظافت رنگ گذاری و رنگ برداری و تمیزی آن هاست. به علاوه در این هنر، سرعت عمل نقاش و توانایی اجرایی و مهارت در استفاده از قلم مو و ابزارهای نقاشی، از اهمیتی فوق العاده برخوردار است.
برای ایجاد بافت های خاص بر روی اثر آبرنگ می توان از تکنیک های مختلفی استفاده کرد. به عنوان مثال:[ ۱]
• خیس در خیس: تکنیک خیس در خیس فرایند به کارگیری رنگ بر روی کاغذ خیس می باشد.
• قلموی خیس در خشک  : این تکنیک کاملاً برعکس تکنیک خیس در خیس می باشد. در این جا یک قلم موی حاوی رنگ ( و آب حداقل ) بر روی یک کاغذ کاملاً خشک کشیده می شود.
• برداشتن رنگ: اغلب رنگ های آبرنگ پس از خشک شدن قابل حل و برداشتن از روی کاغذ باقی می مانند.
• استفاده از نمک: پاشیدن کمی نمک بر روی رنگ مرطوب نقاط گل مانند زیبا و ظریفی را به وجود می آورد زیرا هر یک از کریستال های نمک رنگ را از خود دور کرده و فضای روشن تری را در زیرشان به وجود می آورند.
• استفاده از مشما: برای ایجاد بافت های خاص مانند کوه و صخره می توان از مشما استفاده کرد.
• استفاده از الکل: الکل در صورت ریختن و پاشیده شدن آب را دفع کرده، رنگ را پس می زند و شکل های دایره ای و سفید به وجود می آورد.
• پاشیدن آب: این تکنیک باعث افزودن بافت به نقاشی و موجب تشکیل طرح های غیرقابل پیش بینی می شود که در مواردی برای پس زمینه نقاشی می تواند جذاب باشد.
• پاشیدن رنگ: این روش برای پیش زمینهٔ کار، گیاهان، شاخ و برگ درختان و بافت های انتزاعی مناسب می باشد.
• استفاده از اسفنج: یک اسفنج بافت دار ابزاری سودمند برای کشیدن شاخ و برگ درختان، دیوارهای قدیمی و شن و ماسهٔ ساحل است.
• خراشیدن رنگ: می توان از دم قلم موی یا هر جسم سخت دیگر، رنگ را از سطح کاغذ تراشید و شیار ایجاد نمود.
• استفاده از چسب: با استفاده از چسب کاغذی می توان از رسیدن رنگ به نقاطی از نقاشی جلوگیری کرد.