ابراهیم قطیفی

لغت نامه دهخدا

ابراهیم قطیفی. [ اِ م ِ ق َ ] ( اِخ ) ابواسماعیل ابراهیم بن سلیمان قطیفی بحرانی. فقیه شیعی ، معاصر با محقق ثانی. در قرن دهم هجری در نجف میزیسته. از کتب او رساله سراج الوهاج در رد خراجیه محقق ثانی ، معروف است و به طبع رسیده و دیگر الهادی الی سبیل الرشاد فی شرح الارشاد و نفحات الفوائد و رساله ای در احکام رضاع و شرح الفیه شهید و تعلیقات بر شرایع و ارشاد و غیر آن. وی تا سال 944 هَ.ق. حیات داشته.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شهر قطیف
شیخ ابراهیم اهل قطیف و ساکن بحرین بود. و به نوشته اکثر نویسندگان بیشتر تحصیلاتش را در حوزه بحرین به پایان رساند.
معجم رجال الفکر والادب فی النجف، محمد هادی امینی، ج۳، ص۱۰۰۲.
۱ ـ شیخ ابراهیم بن حسن دراق (وراق): وی از فقها و محدثان قرن دهم هجری و از اساتید شیخ ابراهیم قطیفی بود. قطیفی در اجازات خود از وی به عنوان «اوثق مشایخ» یاد کرده است. درضمن کتاب «معدن العرفان فی فقه مجمع البیان لعلوم القرآن» (از ابتداء تا انتهای فقه) از یادگارهای اوست که نسخه خطی اش در کتابخانه دانشگاه لس آنجلس نگهداری می شود.
احیاء الداثر، آقا بزرگ تهرانی، ص۳.
برای آشنایی با مقام علمی و معنوی ستاره قطیف به دیدگاه چند تن از نویسندگان و اندیشمندان توجه می کنیم:عبدالله افندی رحمة الله علیه : «پیشوای فقیه، فاضل عالم کامل محقق مدقق، معاصر شیخ علی کرکی، دانشوری پارسا و عابد بوده و به پرهیزکاری و دیگر صفات پسندیده شهرت داشته و به طور کلی ترک دنیا گفته....»
ریاض العلماء، ج۱، ص۱۵.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس