[ویکی اهل البیت] کلید واژه: ابراهیم بن محمد اشعری قمی، روایات ابراهیم بن محمد اشعری،
ابراهیم بن محمد اشعری قمی در اوایل نیمه دوم، از سده دوم هجری در قم دیده به جهان گشود. از این جهت که ابراهیم از تبار خاندان اشعری است و در شهر قم به دنیا آمده، به نام اشعری قمی مشهور است. از زندگی و چگونگی حالات پدرش چیزی نمی دانیم ولی این نکته مسلم است که از خاندان اشعری است.
ابراهیم، تحصیلاتش را در قم آغاز نمود؛ زیرا در این شهر دانشمندان و محدثان فراوانی زندگی می کردند. شوق آموختن بیشتر و عشق به دریافت زلال علم از سرچشمه اصلی، وی را به هجرت واداشت. ولی به کجا؟ به جایی که محبوب او می زیست و آنجا جز «مدینةالرسول» یعنی شهر پیامبر، نبود. شهری که بیشتر امامان شیعه در آنجا زیسته اند.
او پرشتاب، خود را به مدینه رساند و سراسیمه به محضر پاک امام معصوم علیه السلام شتافت. وی محضر دو تن از امامان شیعه را در دو زمان درک کرد، حضرت امام موسی کاظم علیه السلام که در سال 183 ق. به شهادت رسید و حضرت امام رضا علیه السلام که در سال 203 ق. در طوس شهید شد. طبعاً توقف ابراهیم در مدینه، مدتی طول کشیده است. تمام ترجمه نویسان شیعی، از اواخر سده چهارم هجری - که روزگار نجاشی است - تا عصر اخیر که در دانش پرارزش رجال و رجال شناسی قلم زده اند، از او به عنوان صحابی این دو امام بزرگوار یاد نموده اند.
نجاشی چنین می نگارد: ابراهیم بن محمد اشعری قمی، از جناب امام کاظم و امام رضا علیها السلام روایت می کند، و ظاهر سخن ایشان این است که آن بزرگواران را ملاقات و از آنان روایت نقل می کند.
شخصیت علمی ابراهیم در سایه کوشش و تلاش و به دلیل شرفیابی به محضر امامان علیهم السلام آن چنان شکوفا شد؛ که مورد توجه صاحب نظران قرار گرفت. در نظام اعتقادی، باورهای دینی و در حوزه رفتار فردی و اجتماعی، لغزش و انحرافی از وی بروز نکرد و بر این اساس است که در حق او گفته اند: او از محدثان موجه و موفق شیعه است.
سید بن طاووس که یکی از زاهدترین و دقیق ترین عالمان مذهب شیعه است، از او به نیکی یاد نموده است. ترجمه نگاران، همگی به این دانشور ناشر حدیث، ارج و احترام نهاده اند.
سرچشمه اصلی کسب معارف این محدث، دو حجت خدا هستند. ابراهیم بعد از آن دو بزرگوار به نزد شاگردان و دانش آموختگانِ مکتب اهل بیت علیهم السلام رو آورد و به کسب دانش از آنان پرداخت تا او نیز برای نسل های بعد از خویش، این میراث گران قدر الهی را به یادگار گذارد در این جا به نام گروهی از استادان حدیث او اشاره می شود:
ابراهیم بن محمد اشعری قمی در اوایل نیمه دوم، از سده دوم هجری در قم دیده به جهان گشود. از این جهت که ابراهیم از تبار خاندان اشعری است و در شهر قم به دنیا آمده، به نام اشعری قمی مشهور است. از زندگی و چگونگی حالات پدرش چیزی نمی دانیم ولی این نکته مسلم است که از خاندان اشعری است.
ابراهیم، تحصیلاتش را در قم آغاز نمود؛ زیرا در این شهر دانشمندان و محدثان فراوانی زندگی می کردند. شوق آموختن بیشتر و عشق به دریافت زلال علم از سرچشمه اصلی، وی را به هجرت واداشت. ولی به کجا؟ به جایی که محبوب او می زیست و آنجا جز «مدینةالرسول» یعنی شهر پیامبر، نبود. شهری که بیشتر امامان شیعه در آنجا زیسته اند.
او پرشتاب، خود را به مدینه رساند و سراسیمه به محضر پاک امام معصوم علیه السلام شتافت. وی محضر دو تن از امامان شیعه را در دو زمان درک کرد، حضرت امام موسی کاظم علیه السلام که در سال 183 ق. به شهادت رسید و حضرت امام رضا علیه السلام که در سال 203 ق. در طوس شهید شد. طبعاً توقف ابراهیم در مدینه، مدتی طول کشیده است. تمام ترجمه نویسان شیعی، از اواخر سده چهارم هجری - که روزگار نجاشی است - تا عصر اخیر که در دانش پرارزش رجال و رجال شناسی قلم زده اند، از او به عنوان صحابی این دو امام بزرگوار یاد نموده اند.
نجاشی چنین می نگارد: ابراهیم بن محمد اشعری قمی، از جناب امام کاظم و امام رضا علیها السلام روایت می کند، و ظاهر سخن ایشان این است که آن بزرگواران را ملاقات و از آنان روایت نقل می کند.
شخصیت علمی ابراهیم در سایه کوشش و تلاش و به دلیل شرفیابی به محضر امامان علیهم السلام آن چنان شکوفا شد؛ که مورد توجه صاحب نظران قرار گرفت. در نظام اعتقادی، باورهای دینی و در حوزه رفتار فردی و اجتماعی، لغزش و انحرافی از وی بروز نکرد و بر این اساس است که در حق او گفته اند: او از محدثان موجه و موفق شیعه است.
سید بن طاووس که یکی از زاهدترین و دقیق ترین عالمان مذهب شیعه است، از او به نیکی یاد نموده است. ترجمه نگاران، همگی به این دانشور ناشر حدیث، ارج و احترام نهاده اند.
سرچشمه اصلی کسب معارف این محدث، دو حجت خدا هستند. ابراهیم بعد از آن دو بزرگوار به نزد شاگردان و دانش آموختگانِ مکتب اهل بیت علیهم السلام رو آورد و به کسب دانش از آنان پرداخت تا او نیز برای نسل های بعد از خویش، این میراث گران قدر الهی را به یادگار گذارد در این جا به نام گروهی از استادان حدیث او اشاره می شود:
wikiahlb: ابراهیم_بن_محمد_اشعری_قمی