ابر مولکولی

درحدود یک دهم جرم کهکشان راه شیری به صورت گازهای میان ستاره ای ( ابر مولکولی ) می باشد که نصف آن از هیدروژن اتمی و هلیوم، و بقیه نیز بیشتر از هیدروژن مولکولی و در حدود صد ماده مرکب دیگر می باشد. گازهای مولکولی به صورت توده ابرهای بزرگ سرد و نسبتا" چگال در فضا و بیشتر در بازوهای کهکشان های مارپیچی قرار دارند و جرم بعضی از آن ها حتی به یک میلیون برابر جرم خورشید هم می رسد. به توده هایی که جرم آن ها از ۱۰۰۰۰ برابر جرم خورشید بیشتر باشد ابر مولکولی غول پیکر گفته می شود. شکل گیری ستارگان جدید درون قسمت های چگال تر این ابرها رخ می دهد. فرایند شکل گیری ستارگان به سختی قابل دیده شدن است چون که توده های غبار جلوی نور ساطع شده از آن ها را می گیرد.
دمای این ابرها می تواند حتی به ۱۰ درجه کلوین یا ( ۲۶۳ - درجه سانتیگراد ) برسد که بسیار سرد است وچگالی آن ها نیز به یک میلیاردیم ذره در مترمکعب یا یک ذره در یک میلیارد مترمکعب می رسد و با این چگالی کم همچنان چگالی آن در حدود یک میلیون برابر بیشتر از محیط بین ستاره ای می باشد.
اندازه این ابرها از حدود یک سال نوری تا چند صد سال نوری گسترش دارد. از آنجاییکه این ابرها بسیار سرد هستند دیدن آن ها بسیار دشوار است و بیشتر به دلیل داشتن ذرات غبار که نور مرئی را جذب می کنند در زمینه روشن مناطق پشتی قابل مشاهده می شوند.

اَبرِ مولِکولی (molecular cloud)
در اخترشناسی، ابری فوق العاده بزرگ از غبار و گاز سرد بین ستاره ای، شامل مولکول های هیدروژن و انواع ترکیب های پیچیده تر مولکولی. ابرهای مولکولی غول آسا، جرمی در حدود ۱ میلیون برابر جرم خورشید، و بیش از ۳۰۰ سال نوری قطر دارند. این ابرها مناطقی اند که ستاره ها در آن تشکیل می شوند. سحابی جبّار۱ بخشی از یک ابر مولکولی غول آسا است.