ابر

[ویکی فقه] تودۀ بخار پراکنده در جوّ را ابر گویند. در باب های طهارت، صلات، صوم و حج به مناسبت از آن سخن رفته است.
آفتاب در صورتی که چیزی مانند ابر مانع تابش آن شود، پاک کننده نیست.
طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی ج۱، ص۲۶۳.
اگر ابر مانع حصول یقین به داخل شدن وقت نماز شود، به فتوای مشهور، نمازگزار به گمان داخل شدن وقت می تواند نماز بخواند.
بحرانی، یوسف، الحدائق الناضرة، ج۶، ص۳۰۱.
به هنگام کسوف یا خسوف اگر ابر خورشید یا ماه را بپوشاند، نماز آیات ادا است نه قضا.
حلی، جعفر بن حسن، المعتبر، ج۲، ص۳۴۱.
...

[ویکی فقه] ابر (قرآن). ابر، توده و اجتماع ذرات بخار آب
از آن در قرآن با واژه هایی مانند « سحاب »، « غمام »، «مزن» یاد شده است؛ چنانکه از برخی کلمات در موارد خاص مانند « سماء »، «ظلة»، «معصرات» و «عارض» و «صیب» نیز می توان معنای ابر را استفاده کرد.
عناوین مرتبط
ابر عذاب؛ابر و باد؛ابرها در آستانه قیامت؛ابرهای باران زا؛پیدایش ابرها؛حرکت ابرها؛نقش ابرها.

حالت اَبر توده ای از قطره های بسیار ریز یخ است که در طبقه های پایینی ( تروپوسفر ) و میانی اتمسفر تشکیل می شود. عناصر تشکیل دهندهٔ این تودهٔ بخارمانند همان عناصر تشکیل دهندهٔ مایعات سطح سیاره هستند. در سیارهٔ زمین، ابرها نه از بخار آب بلکه از قطره های بسیار ریز یخ تشکیل شده اند.
ابرشناسی دانش ابرها است که در فیزیک ابر کوت هواشناسی انجام می شود. [ ۱]
• کومولوس Cu ( کومه ای ) : نشانهٔ هوای صاف و ملایم. کومولو در لاتین به معنای توده و کپه است. این ابرها شبیه گلوله های پف کردهٔ پنبه ای هستند و شکل آنها بیانگر حرکت عمودی جریان های گرم به سمت بالای جو زمین است. مقدار تراکم و رطوبت ابر با پایین ابر که به شکل تخت است، ارتباط دارد؛ به این صورت که هر چه این ویژگی ها بیشتر باشد، ابر قد بلندتر است و پایین تخت ابر در قسمت پایین قرار می گیرد. گاهی قلهٔ این ابرها می تواند به بالای ۱۸ هزار متری جو نیز برسد.
• کومولونیمبوس Cb ( کومه ای بارا ) : به همراه رعد و پیام آور طوفان. این ابرها از توده های بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی است، تشکیل می گردند.
• آلتوکومولوس As ( فرازکومه ای ) : معرف باران احتمالی. این ابرها شامل لایه ها یا تکه های بزرگ گوی مانندی از قطره های ریز آب بوده که معمولاً به صورت شیار یا امواج نسبتاً منظمی مشاهده می گردد.
• استراتوس St ( پوشنی ) : نشانهٔ نرمه باران احتمالی. نوع اصلی این ابر لایه ای یک دست و شبیه مه می باشد و معمولاً به صورت تودهٔ متراکمی از بخار آب که قطر آن در همه جا یکسان است، مشاهده می گردد. ارتفاع این ابر از سطح زمین بسیار کم است.
• نیمبواستراتوس Ns ( باراپوشنی ) : نشانهٔ ریزش باران یا برف ممتد.
• آلتواستراتوس As ( فرازپوشنی ) : نشانهٔ ریزش احتمالی باران ملایم. این ابرها به صورت لایه های یکنواخت و متحدالشکل خاکستری یا متمایل به آبی به صورت ترکیبی از الیاف، آسمان را می پوشانند.
• سیروس Ci ( پَرسا ) : معرف هوای آرام و صاف. این ابرها از مرتفع ترین ابرها بوده و اغلب به صورت پر مانند و سفید رنگ و شفاف ( مملو از بلورهای یخ ) در آسمان دیده می شوند.
• سیرواستراتوس Cs: این ابرها را می توان سیروس های نازک تور مانندی دانست که از ابرهای کوچک سفید و به هم فشرده به شکل گولهٔ پشمی شکل یافته اند. ظهور این ابرها، علامت نزدیک شدن هوای طوفانی بوده و به همین لحاظ، این ابرها را می توان پیش از فرا رسیدن حالت های طوفانی هوا، مشاهده نمود.
• سیروکومولوس Cc: پیام آور هوای صاف و آرام. ساختمان آن ها اغلب متشکل از قطعات سفید رنگ بوده و معمولاً پیش از ابرهای سیروس در آسمان ظاهر می شوند.
• استراتوکومولوس Sc ( پوشن کومه ای ) : این ابرها دارای رنگی تیره یا سفید متمایل به خاکستری بوده و معمولاً به صورت دسته یا خطوط یا توده های کروی مانند بزرگ و امواج کروی از ابرهای خاکستری با فواصل و شکاف های روشن تشکیل می گردند. فاقد شرایط بارندگی های رگباری است. [ ۲] [ ۳]
• پیروکومولوس ( آتش کومه ای ) : این نوع ابر پدیدهٔ گرمایی است که در اثر گرم شدن سریع و شدید یک ناحیه و تبدیل آن به رسانای گرما ایجاد می شود و در نهایت به ابر کومولوس تبدیل می گردد. آتشفشان ها، آتش سوزی های جنگلی، و انفجارهای هسته ای ( به شکل ابر قارچی شکل ) همگی از دلایل اصلی تشکیل ابرهای پیروکومولوس به شمار می آیند.
• فراکتوکومولو
• فراکتواستراتوس.

ابر (شاهرود). ابر روستایی در مستقل از قعله نو بخش بسطام شهرستان شاهرود استان سمنان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۱٬۴۸۰ نفر ( ۵۰۴خانوار ) بوده است. [ ۱]

ابر (فیلم ۲۰۰۰). «ابر» ( انگلیسی: cloud ) فیلمی هندی است که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به بابی دیول، رانی موکرجی، اشوتوش رانا، آمریش پوری، جانی لور، آلوک نات، کولبوشان کارباندا، ماندیرا بدی، سنا سعید اشاره کرد.

اَبر
اَبر
بخار آب متراکم، به صورت قطره های کوچک شناور در توده های هوا و جَو. ابر، مانند مِه یا تُنُک مِه۱، که در سطوح پایین تشکیل می شود، براثر سردشدن هوای حاوی بخاری پدید می آید که معمولاً در اطراف ذرات غبار میعان می کند. ابرها را براساس ارتفاع تشکیل آن ها و شکل شان دسته بندی می کنند. ابرهای پَرسا (سیروس)۲ و پَرساپوشَنی (سیرواستراتوس)۳ در ارتفاعی حدود ۱۰ کیلومتر تشکیل می شوند. ابر پَرسا از ذرات کوچک یخ تشکیل، و به صورت رشته های سفید پَرمانندی دیده می شود. ابر پَرساپوشنی مانند ملافه ای سفید در پهنۀ آسمان گسترده می شود. در ارتفاع ۳ تا ۷ کیلومتری سه نوع ابر یافت می شود: پَرساکومه ای (سیروکومولوس)۴، فرازکومه ای (آلتوکومولوس)۵، و فرازپوشنی (آلتواستراتوس)۶. ابرهای پَرساکومه ای به صورت توده هایی کوچک، یا بزرگ و مدور دیده می شوند که گاه آرایشی با نام آسمان پیسه۷ به خود می گیرند. ابرهای فرازکومه ای ابرهایی سفید و شبیه ابرهای پَرساپوشنی اند، اما بزرگ ترند و آرایشی خطی دارند. ابرهای فرازپوشنی شبیه ابرهای پَرساپوشنیِ ضخیم اند و ممکن است به صورت ملافه ای خاکستری پهنۀ آسمان را دربر گیرند. ابرهای کومه ای پوشنی (استراتوکومولوس) معمولاً در ارتفاع کمتری (۲ تا ۶ کیلومتر) تشکیل می شوند. این ابرها به رنگ خاکستری تیره اند و آسمانی سربی پدید می آورند که ممکن است بی باران باشد. دو نوع ابر، کومه ای (کومولوس)۸ و کومه ای بارا (کومولونیمبوس)۹ در دستۀ خاصی قرار می گیرند، زیرا عامل ایجاد جریان های روزانۀ هوای بالارو شده اند. و رطوبت را به نواحی خنک تر جَو منتقل می کنند. ابرهای کومه ای قاعدۀ تختی دارند و معمولاً در ارتفاع۱.۴ کیلومتری تشکیل می شوند. در این ارتفاع میعان بخار آب آغاز می شود، اما قسمت فوقانی ابرها گنبدمانند است و تا ارتفاع ۱.۸کیلومتر کشیده می شود. قاعدۀ ابرهای کومه ای بارا تقریباً در همین ارتفاع واقع است، اما پهنۀ بالایی آن ها تا ارتفاع بسیار بیشتر، غالباً تا ۶ کیلومتر، کشیده می شود. ممکن است رگبارهای سنگین کوتاه، و گاه تندر را موجب شوند. ابرهای پوشنی (استراتوس) در ارتفاعی کمتر از ۱ تا۲.۵ کیلومتر تشکیل می شوند و مانند ملافه هایی موازی افق به نظر می رسند و به مِه بلند شباهت دارند. ابرها گذشته از نقش ضروری شان در چرخۀ آب، به تنظیم تابش در جَو زمین نیز کمک می کنند. ابرها تابش موج کوتاه خورشید را باز می تابانند، همچنین تابش موج بلند را از زمین جذب و دوباره منتشر می کنند.