ابار علی

[ویکی فقه] آبار علی. آبار علی یا اَبیار علی نام دیگر مسجد شجره هست.
آبار یا اَبیار اسم جمع "بئر" یعنی چاه است.
وجه تسمیه به آبار
از آن جهت مردم در سال های متمادی آن را "اَبیار علی" گفته اند که حضرت علی –علیه السلام- برای آبیاری نخلستان ها، چاه های فراوانی در این منطقه حفر کرده بود.
نظر فیروزآبادی در مورد اسم مسجد
فیروز آبادی که در قرن هشتم آن را توصیف کرده می گوید: این مسجد جز به نام "اَبیار علی" شناخته نیست.
فیروزآبادی، المغانم المطالبه، ص۸۲.
...

[ویکی شیعه] آبار علی. آبار علی، (به معنای چاه های علی) منطقه ای غالباً پوشیده از نخلستان، در حدود هشت کیلومتری جنوب شهر مدینه، که در آن، چاه های آبی منسوب به علی بن ابی طالب(ع) وجود دارد. این مکان از میقات های حج است. امروزه از سه نام آبار علی ، ذوالحلیفه و مسجد شجره برای اشاره به این منطقه استفاده می شود.
آبار در عربی، جمع «بِئر» و به معنای چاه ها و «آبار علی» به معنای چاه های منسوب به علی است. در زبان عربی، کلمه البؤُره نیز از همین ماده، به معنای گودال است.
در منابع فقهی شیعه و اهل سنت از آبار علی، با تعابیر بئر علی، اَبیار علی و آبیار علی نیز یاد کرده اند.

[ویکی حج] آبار علی. آبار علی منطقه و نخلستانی در جنوب مدینه دارای چاه های آب، منسوب به امام علی (ع). این مکان اکنون میان راه قدیم مدینه به مکه و بزرگراه جدید مدینه به مکه قرار دارد. برخی در خصوص علت نام گذاری آن گفته اند: امام علی(ع) در زمان خانه نشینی چاه هایی را دراین منطقه برای حج گزاران و سایر مردم احداث کرد. یکی از علمای معاصر اهل سنت، آبار علی را به علی بن دینار، سلطان دارفور در جنوب سودان، نسبت داده است؛ اما ذکر نام آبار علی در منابع مسلمانان پیش از سفر علی بن دینار به مکه، این سخن را رد می کند.
آبار و اَبیار جمع بِئْر و به معنای چاه ها است. آبار علی نام منطقه ای است در ۷ یا ۹ کیلومتری جنوب شهر مدینه، در وادی عقیق و دامنه غربی کوه عیر که نزدیک ذوالحلیفه و بر سر راه مکه قرار دارد و دارای چاه های آب و نخلستان های فراوان است.
در کتاب های مناسک حج و آثار فقهی شیعه و اهل سنت از آن با الفاظ اَبیار و آبیار علی نیز یاد شده است. بسیاری از نویسندگان اهل سنت از قرن نهم هجری به بعد، آبارعلی و ذوالحلیفه و مسجد شجره را نام یک مکان و میقات مردم مدینه دانسته اند. نام معروف امروزی آن آبار علی است.