اباده طشک
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
آباده طشک. آباده طشک شهری در استان فارس و مرکز شهرستان بختگان است. دریاچه های طشک و بختگان در نزدیکی این شهر قرار دارند. بخش آباده طشک در سال ۱۳۹۸ با جدا شدن از شهرستان نی ریز تبدیل به شهرستان شد. [ نیازمند منبع]
آباده طشک در سده های سوم و چهارم هجری قمری جزء ناحیه بُرم بوده و در بیشتر منابع، «روستای عبدالرحمن» نامیده شده است. در کتاب الخراج و صناعة الکتابة از آباده با عنوان «قریه عبدالرحمن» در مسیر شیراز به اصطخر یاد شده است. اصطخری در معرفی برم و توابع آن، گفته است:
«و برم مدینتان آباذه و هی قریه عبدالرحمن و مهرزنجان»
همچنین در ادامه از چاه بسیار عمیقی در روستای عبدالرحمان خبر داده و گفته است که این چاه در طول سال خشک است، مگر در زمان معینی از سال که آب از آن می جوشد و بر سطح زمین جاری می شود تا آنجا که آسیایی را می چرخاند. مردم از آن بهره می برند و در آبیاری مزارع و غیره از آن استفاده می کنند و پس از آن می خشکد. چشمه چاه عبدالرحمن کنونی، واقع در ۹ کیلومتری شمال روستای خواجه جمالی، شاید بی ارتباط با این چاه نباشد. [ ۲]
ابن حوقل، جیهانی و مقدسی نیز از آن نام برده و تقریباً همان مطالب پیشین را نقل کرده اند. مقدسی چاه ده عبدالرحمان را نظیر چاه ایوب نزدیک موطنش، بیت المقدس، دانسته است. در کتاب حدود العالم در برشمردن شهرک های میان اصطخر و کرمان، از آباده یاد شده است. [ ۳] در سده پنجم هجری در کتاب فارسنامه ابن بلخی دربارهٔ آباده به این مطلب اشاره شده است:[ ۴]
«آباده شهرکی است با قلعه استوار و هواء معتدل دارد و آب آن از فیض رودکر است و نزدیک آن دریاکی است و انگور بسیار خیزد و نزدیک ولایت حسویه است و آبادان است. »
آباده در زمان سلجوقیان، قلعه ای مستحکم داشته که با آلات حرب و آب انبارهای بزرگ مجهز بوده است. حمداللّه مستوفی نیزدر سده هشتم هجری قمری آباده را شهرکی با قلعه استوار و هوای معتدل خوانده و گفته است:[ ۵]
«آبش از فیض رود کر است و در آنجا غله و انگور بسیار بود و مواضع بیشمار از توابع آنجاست. »
در فارسنامه ناصری که مربوط به دوران قاجار است از آباده بدین صورت یاد شده است:[ ۶] [ ۷]
«آباده طشک محدود است از جانب مشرق به بلوک نی ریز و بوانات و از جانب شمال به بلوک سرچاهان و قونقری و از سمت مغرب به بلوک کربال و از طرف جنوب به دریاچه بختگان، هوای این بلوک به مجاورت دریاچه نمک بختگان مایل به اعتدال است، آبش از قنوات و چشمه، زراعتش نخود و گندم و جو و پنبه و کنجد و کرچک است. درخت بساتینش، بادام و انار و انگور است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآباده طشک در سده های سوم و چهارم هجری قمری جزء ناحیه بُرم بوده و در بیشتر منابع، «روستای عبدالرحمن» نامیده شده است. در کتاب الخراج و صناعة الکتابة از آباده با عنوان «قریه عبدالرحمن» در مسیر شیراز به اصطخر یاد شده است. اصطخری در معرفی برم و توابع آن، گفته است:
«و برم مدینتان آباذه و هی قریه عبدالرحمن و مهرزنجان»
همچنین در ادامه از چاه بسیار عمیقی در روستای عبدالرحمان خبر داده و گفته است که این چاه در طول سال خشک است، مگر در زمان معینی از سال که آب از آن می جوشد و بر سطح زمین جاری می شود تا آنجا که آسیایی را می چرخاند. مردم از آن بهره می برند و در آبیاری مزارع و غیره از آن استفاده می کنند و پس از آن می خشکد. چشمه چاه عبدالرحمن کنونی، واقع در ۹ کیلومتری شمال روستای خواجه جمالی، شاید بی ارتباط با این چاه نباشد. [ ۲]
ابن حوقل، جیهانی و مقدسی نیز از آن نام برده و تقریباً همان مطالب پیشین را نقل کرده اند. مقدسی چاه ده عبدالرحمان را نظیر چاه ایوب نزدیک موطنش، بیت المقدس، دانسته است. در کتاب حدود العالم در برشمردن شهرک های میان اصطخر و کرمان، از آباده یاد شده است. [ ۳] در سده پنجم هجری در کتاب فارسنامه ابن بلخی دربارهٔ آباده به این مطلب اشاره شده است:[ ۴]
«آباده شهرکی است با قلعه استوار و هواء معتدل دارد و آب آن از فیض رودکر است و نزدیک آن دریاکی است و انگور بسیار خیزد و نزدیک ولایت حسویه است و آبادان است. »
آباده در زمان سلجوقیان، قلعه ای مستحکم داشته که با آلات حرب و آب انبارهای بزرگ مجهز بوده است. حمداللّه مستوفی نیزدر سده هشتم هجری قمری آباده را شهرکی با قلعه استوار و هوای معتدل خوانده و گفته است:[ ۵]
«آبش از فیض رود کر است و در آنجا غله و انگور بسیار بود و مواضع بیشمار از توابع آنجاست. »
در فارسنامه ناصری که مربوط به دوران قاجار است از آباده بدین صورت یاد شده است:[ ۶] [ ۷]
«آباده طشک محدود است از جانب مشرق به بلوک نی ریز و بوانات و از جانب شمال به بلوک سرچاهان و قونقری و از سمت مغرب به بلوک کربال و از طرف جنوب به دریاچه بختگان، هوای این بلوک به مجاورت دریاچه نمک بختگان مایل به اعتدال است، آبش از قنوات و چشمه، زراعتش نخود و گندم و جو و پنبه و کنجد و کرچک است. درخت بساتینش، بادام و انار و انگور است.
wiki: آباده طشک
دانشنامه آزاد فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید