اباحه مالکی

[ویکی فقه] اذن یا اجازه مالک به تصرّف دیگری در مالش را اباحه مالکی می گویند.
تصرّف در مال کسی با اذن یا رضایت او مباح است. به این اباحه چون از سوی مالک است، اباحه مالکی گفته می شود، مانند اباحه خوردن غذای میهمانی از سوی میزبان. به نظر برخی اباحه حاصل از معاطات بنابر اینکه مفید اباحه باشد نه ملک، اباحه مالکی است.
مصباح الفقاهة، ج۲، ص۲۲۴۲۲۵.
این اباحه اگر از طرف مالک انشاء شود، اباحه انشایی و اگر از قراین و شواهد حالی فهمیده شود، اباحه تقدیری نام دارد.
فقه الصادق، ج۲۴، ص۹۳.
گاه از اباحه مالکی معنای دیگری اراده می شود که استناد اباحه به ملکیّت است؛ به این معنا که برای هر مالکی انواع تصرّفات در ملکش جایز و مباح است. این جواز مستند به ملکیّت مالک است.
الموسوعة الفقهیة المُیَسَّرة، ج۱، ص۴۴۵.
...