کشورهای مستقل مشترک المنافع یا اتحادیه کشورهای مستقل همسود ( به اختصار C. I. S. ) اتحادیه ای شامل برخی از جمهوری های مستقل اتحاد جماهیر شوروی سابق است. تأسیس این اتحادیه به دست رؤسای مملکتی کشورهای روسیه، بلاروس و اوکراین بود. مرکز اصلی آن در مینسک پایتخت بلاروس است و نشست های آن در کاخ تاوری در سن پترزبورگ انجام می شود.
این اتحادیه در دسامبر سال ۱۹۹۱ در یک قرار رؤسای کشورهای روسیه، بلاروس و اوکراین و سپس عضو شدن هشت کشور دیگر، شکل گرفت.
در سال ۱۹۹۳ پس از عضو شدن کشور گرجستان، که خود را تا آن زمان از این اتحادیه دور نگه می داشت، تعداد این کشورها افزایش یافت. گرجستان پس از جنگ مرداد ماه سال ۸۷ در منطقهٔ اوستیای جنوبی و دخالت روسیه از این سازمان خارج شد[ ۴] [ پیوند مرده] همین مسئله موجب تقدیم پیش نویس قانونی به مجلس اوکراین برای خروج از این سازمان شد. هرچند که هم اکنون نیز اوکراین فعالیت چندانی در این سازمان ندارد و عملاً از آن خارج شده است. [ ۵] از فوریهٔ ۲۰۰۶ کشور قزاقستان در نشست های وزرای دفاع اتحادیه شرکت نمی کند و ترکمنستان نیز از سال ۲۰۰۵ عضو جانبی به حساب می آید.
اهداف این اتحادیه، سعی در بازسازی فضای اقتصادی و امنیت کشورهای پیشین اتحاد جماهیر شوروی سابق است.
در سال های اخیر این اتحادیه مفهوم خود را از دست داده، چنانچه اعضای آن فقط در سطح دیپلمات ها با هم نشست انجام می دهند و رؤسای آن ها سال هاست که با هم نشستی نداشته اند. در این میان کشورهای عضو، سیاست های خارجی مشترک نداشته و به موازات، پیمان های دیگری از قبیل مجمع اقتصادی اوراسیا و سازمان همکاری شانگهای و اکو ( ایران، ترکیه و پاکستان ) ، بسته اند. [ نیازمند منبع]
• جمهوری آذربایجان
• ارمنستان
• ازبکستان
• بلاروس
• تاجیکستان
• روسیه
• قرقیزستان
• قزاقستان
• مولداوی
• ترکمنستان
• افغانستان
• مغولستان
• اوکراین ( در ۱۹ مارس ۲۰۱۴ اوکراین اعلام کرد که به دلیل الحاق شبه جزیره کریمه به خاک روسیه، از اتحادیه کشورهای مستقل مشترک المنافع خارج خواهد شد[ ۶] )
• گرجستان
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اتحادیه در دسامبر سال ۱۹۹۱ در یک قرار رؤسای کشورهای روسیه، بلاروس و اوکراین و سپس عضو شدن هشت کشور دیگر، شکل گرفت.
در سال ۱۹۹۳ پس از عضو شدن کشور گرجستان، که خود را تا آن زمان از این اتحادیه دور نگه می داشت، تعداد این کشورها افزایش یافت. گرجستان پس از جنگ مرداد ماه سال ۸۷ در منطقهٔ اوستیای جنوبی و دخالت روسیه از این سازمان خارج شد[ ۴] [ پیوند مرده] همین مسئله موجب تقدیم پیش نویس قانونی به مجلس اوکراین برای خروج از این سازمان شد. هرچند که هم اکنون نیز اوکراین فعالیت چندانی در این سازمان ندارد و عملاً از آن خارج شده است. [ ۵] از فوریهٔ ۲۰۰۶ کشور قزاقستان در نشست های وزرای دفاع اتحادیه شرکت نمی کند و ترکمنستان نیز از سال ۲۰۰۵ عضو جانبی به حساب می آید.
اهداف این اتحادیه، سعی در بازسازی فضای اقتصادی و امنیت کشورهای پیشین اتحاد جماهیر شوروی سابق است.
در سال های اخیر این اتحادیه مفهوم خود را از دست داده، چنانچه اعضای آن فقط در سطح دیپلمات ها با هم نشست انجام می دهند و رؤسای آن ها سال هاست که با هم نشستی نداشته اند. در این میان کشورهای عضو، سیاست های خارجی مشترک نداشته و به موازات، پیمان های دیگری از قبیل مجمع اقتصادی اوراسیا و سازمان همکاری شانگهای و اکو ( ایران، ترکیه و پاکستان ) ، بسته اند. [ نیازمند منبع]
• جمهوری آذربایجان
• ارمنستان
• ازبکستان
• بلاروس
• تاجیکستان
• روسیه
• قرقیزستان
• قزاقستان
• مولداوی
• ترکمنستان
• افغانستان
• مغولستان
• اوکراین ( در ۱۹ مارس ۲۰۱۴ اوکراین اعلام کرد که به دلیل الحاق شبه جزیره کریمه به خاک روسیه، از اتحادیه کشورهای مستقل مشترک المنافع خارج خواهد شد[ ۶] )
• گرجستان
