پوره سیب

پوره سیب نوعی پوره شیرین است که از سیب پخته و له شده تهیه می شود. برای مزه دار کردن این پوره، آن را با شکر شیرین می کنند.
آشپزی مستعمرات سیزده گانه
آشپزی آمریکایی
پوره سیب را با انواع غذاها از جمله همراه با گوشت و همچنین با انواع دسرها مصرف می کنند. از آنجا که طرز تهیه آن راحت است، بسیار زیاد از آن استفاده می شود.
برای تهیه این پوره می توان از سیب با پوست یا بی پوست استفاده نمود و همچنین انواع ادویه جات و مواد افزودنی از جمله دارچین را به این پوره می افزایند. پوره سیب می تواند بافت نرم یا سفتی داشته باشد؛ حتی می توان از تکه های بزرگ سیب داخل آن استفاده نمود. این نوع پوره را به راحتی در خانه تهیه می کنند. البته آماده شده آن هم در بسیاری از سوپرمارکتها موجود است. از این پوره به عنوان غذا یا خوراک حاضری برای کودکان استفاده می کنند.
پوره سیبی که به آن شکر اضافه نکرده اند، به عنوان غذای کودک کاربرد دارد. گاهی برای مبارزه با اسهال، از این پوره به عنوان داروی خوراکی استفاده می کنند.

پوره سیب زمینی غذایی است که از پوره کردن سیب زمینی پخته شده درست می شود. دستور پخت این غذا تا قبل از ۱۷۴۷ وجود نداشت و اولین بار در کتاب هنر آشپزی از هانا گلس دیده شد. پودر پوره سیب زمینی و فریز شدهٔ آن نیز در بازار موجود است.
استفاده از نوع «آردی» سیب زمینی معمولاً پیشنهاد می شود، هر چند سیب زمینی های «مومی» نیز برای بافت متفاوتش استفاده می گردند. کره، روغن گیاهی، شیر یا خامه نیز برای بهتر کردن مزه و بافت اضافه شده و به سیب زمینی ها نیز نمک، فلفل سیاه یا هر ادویه مورد علاقه زده می شود. چاشنی های معمول که در این غذا استفاده می شوند عبارت اند از: سیر، پنیر، تکه های بیکن، خامه ترش، پیاز، خردل، ادویه هایی چون جوز، گیاهان خرد شده ای چون جعفری و رومارن، شلغم سفید و واسابی.