مجید (اسم الله)

لفظ «مجید» در قرآن چهار بار آمده و در دو مورد اسم خدا قرار گرفته است و در دو مورد دیگر قرآن با آن توصیف شده است، چنان که می فرماید:
«ابن فارس» می گوید: «مجد» عبارت از این است که چیزی به درجه نهائی برسد و عرب آن را در صفات زیبا بکار می برد، مثلاً فردی که از نظر کَرَم در رده بالائی قرار گیرد به عمل او «مجد» گفته می شود و او را «ماجد» می خوانند و چون کرمی بالاتر از کرم خدا نیست، خدا ماجد و مجید است.
«راغب» می گوید: «مجد» گستردگی در کرم و جلال است، اگر خدا را مجید می نامیم، یا به خاطر برتری ذات و صفات او و یا گسترش کرم و احسان او است. ولی ظاهراً «مجد» به معنای رفعت و عظمت است و مجید کسی است که دارای یکی از این دو مبدأ است و وسعت در کرم از آثار و مظاهر آن است.
همچنین کلمه مجید از مجد است که به معنای کرم و بزرگواری است و مجید به معنای کریم است و کریم به کسی گویند که خوان و سفره ای گسترده داشته باشد و خیرش برای مردم بسیار باشد.