مجید

[ویکی اهل البیت] این واژه ی قرآنی، در این دو مورد به کار رفته است :

[ویکی الکتاب] معنی مَجِیدِ: دارای شرافت گسترده - بسیار بزرگوار و کریم (کلمه مجد که کلمه مجید از آن اشتقاق یافته به معنای شرف وسیع است )
معنی حم: از حروف مقطعه و رموز قرآن (در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده که " حم " معنایش " حمید مجید "است یعنی ستوده صفات و با مجد وعظمت)
ریشه کلمه:
مجد (۴ بار)

«مَجِید» از مادّه «مجد» به معنای گستردگی کرم و شرافت و جلال است; و این از صفاتی است که مخصوص خداوند می باشد، و در مورد دیگران کمتر به کار می رود. باید توجّه داشت که «مجید» در آیه فوق، طبق قرائت مشهور، مرفوع است، و از اوصاف خدا است، نه مجرور و از اوصاف عرش.
بزرگواری. در قاموس: گوید:«اَلْمَجْدُ نیلُ الشَّرَفِ وَالْکَرَمُ» در مفردات آمده«اَلْمَجْدُ:الَسَّعةُ فِی الْکَرَم وَالْجَلالِ». در اقرب الموارد گفته:«اَلْمَجْدُ:اَلْعِزُّوَالرَّفْعَةُ» ناگفته نماند مجد آن بزرگواری است که از کثرت خیر و فضل ناشی می‏شود. زیرا اصل مجد چنانکه در اقرب الموارد تصریح شده به معنی کثرت است. راغب گوید:«مَجْدَتِ‏الاِبِلُ» آنگاه گویند که شتر درچراگاه وسیع و کثیر العف قرار گیرد. و نیز گوید خدا را در اثر کثرت فضل مجید گویند(نقل به معنی). * . رحمت خدا و برکاتش بر شما اهل بیت است که او پسندیده و بزرگوار است . . مجید بودن قرآن در اثر کثرت خیرات و برکات آن است. «مجید» چهار بار در کلام الله بکار رفته دوبار در وصف خدا و دوبار در وصف قرآن.

[ویکی اهل البیت] مجید (اسامی و اوصاف قرآن). یکی از اسامی و صفات قرآن، «مجید» است که در آیات:
«مجید» از ماده «مجد» به معنای گستردگی شرافت و جلالت است. قرآن به لحاظ عظمت و شرافت بی پایانش و همچنین به دلیل مفاهیم عمیق و آموزنده اش «مجید» نامیده شده است.

[ویکی اهل البیت] مجید (اسم الله). لفظ «مجید» در قرآن چهار بار آمده و در دو مورد اسم خدا قرار گرفته است و در دو مورد دیگر قرآن با آن توصیف شده است، چنان که می فرماید:
«ابن فارس» می گوید: «مجد» عبارت از این است که چیزی به درجه نهائی برسد و عرب آن را در صفات زیبا بکار می برد، مثلاً فردی که از نظر کَرَم در رده بالائی قرار گیرد به عمل او «مجد» گفته می شود و او را «ماجد» می خوانند و چون کرمی بالاتر از کرم خدا نیست، خدا ماجد و مجید است.
«راغب» می گوید: «مجد» گستردگی در کرم و جلال است، اگر خدا را مجید می نامیم، یا به خاطر برتری ذات و صفات او و یا گسترش کرم و احسان او است. ولی ظاهراً «مجد» به معنای رفعت و عظمت است و مجید کسی است که دارای یکی از این دو مبدأ است و وسعت در کرم از آثار و مظاهر آن است.
همچنین کلمه مجید از مجد است که به معنای کرم و بزرگواری است و مجید به معنای کریم است و کریم به کسی گویند که خوان و سفره ای گسترده داشته باشد و خیرش برای مردم بسیار باشد.

[ویکی فقه] مجید (قرآن). مجید یکی از اوصاف قرآن است.
یکی از اسامی و صفات قرآن، «مجید» است که در آیات (ق والقرآن المجید)؛ «ق، سوگند به قرآن مجید» و (بل هو قرآن مجید) آمده است.
توضیح واژه
«مجید» از ماده «مجد» به معنای گستردگی شرافت و جلالت است.
دلیل موصوف شدن قرآن به مجید
قرآن به لحاظ عظمت و شرافت بی پایانش و همچنین به دلیل مفاهیم عمیق و آموزنده اش «مجید» نامیده شده است.