فضل

ابن ربیع وزیر امین خلیفه عباسی ( ف. ۲٠۸ ه.ق .) وی از بازماندگان یکی از موالی عثمان بن عفان توسط عثمان آزاد شده بود میباشد . او و خانواده اش بمخالفت با عمال ایرانی پرداختند و بتعصب در عربیت معروف بودند. در سال ۱۷۳ چون خیزران درگذشت هارون الرشید وی را وزارت داد و او تا سال ۱۷۸ درین شغل بود و بعلت اختلاف بین امین و مامون و پیروزی مامون فضل در اختفامیزیست تا با وساطت طاهر ذوالیمینین از خشم مامون در امان ماند .
بخشش، احسان، نیکویی، برتری، افزونی، کمال، ضدنقص
( اسم ) ۱ - افزونی زیادت ۲ - رجحان برتری ۳ - احسان بخشش ۴ - معرفت حکمت کمال جمع : فضول ۵ - یکی از صفات خدا و آن بالاتر از عدل و موجب بخشایش گناهکارانست ( الهی عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک ) .
جامه بادروزه که زنان در وقت عمل و کار پوشند . جامه بادروزه پوشنده .

( شیخی ) نوری تهرانی . مجتهد و فقیه و عالم شیعی ( مقت. رجب ۱۳۲۷ ه ق .) وی در فقه و اصول و حدیث و رجال متبحر و شاگرد حاج میرزا محمد حسن شیرازی بود و در تهران مرجعیت داشت . ویرا بعض انقلابیون مشروطیت در دوره [ هیئت مدیره ] باتهام ضدیت با مشروطه بدار آویختند . اوراست : صحیفه مهدویه ( یا صحیفه قائمیه ) که در آن ادعیه امام منتظر را جمع آورده . مدفن نوری در صحن حضرت معصومه ( قم ) میباشد.

( اسم ) آنست که روز افزونی بود بروز معتدل یا کمی وروز معتدل بساعت دوازده ساعت باشد و بازمان صد و هشتاد ازمان .

( صفت ) کسی که اهل فضل را تربیت کند فضلا پرور .

برتری و ترجیح دادن بهتر دانستن و بهتر و برتر شمردن .

برتری داشتن ترجیح داشتن

( صفت ) کسی که تظاهر به فضل و علم خود کند .

(فَ ضْ) [ ع . ] (اِمص .) ۱ - کمال ، افزونی . ۲ - رجحان ، برتری . ۳ - نیکویی ، بخشش . ۴ - معرفت ، دانش .

(فَ ضْ لْ. فُ) [ ع - فا. ] (ص فا.) کسی که سعی می کند دانش خود را به رخ دیگران بکشد.

۱. [مقابلِ نقص] کمال، دانش، علم.
۲. برتری.
۳. بخشش، احسان، نیکویی.
۴. [قدیمی] افزونی.

کسی که اهل فضل را پرورش داده و گرامی بدارد، فاضل پرور.

کسی که علم و دانش خود را به رخ دیگران می کشد.

عمل فضل فروش.

فضل ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
فضل (شاعر)
فضل (نیشابور)

فضلِ شاعره (؟ - ۸۷۳م) شاعربانوی عراقی در سدهٔ سوم هجری بود. متون کهن، او را «زیبارو، خوش پیکر و شیواگو» وصف کرده اند و سرگذشت های شعرگویی های او را نوشته اند. ابراهیم بن مهدی او را از «بهترین مردمان روزگارش در نگارش، شیواترین در گویش، رساترین در گفتگو و استوارترین در پرس وجو» نامیده است. گرایش های مذهبی به تشیع داشته و دلبستهٔ سعید بن حمید کاتب بوده. زادگاهش بصره بود و در دربار متوکل می زیست. روزی که به به متوکل هدیه شد، از او پرسیده شد که آیا تو شاعربانویی؟ و او پاسخ داد «به گمان آن که مرا فروخت و آن که مرا خرید، آری» و خلیفه خنده ای کرد و فضل شعری از خود را خواند. فضل به برگزاری محافل ادبی می پرادخت و مردان و زنان شاعر نزد او گرد می آمدند و از این راه هدایای بسیاری درمی یافت.

فضل (نیشابور)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران است.
فهرست روستاهای ایران
این روستا در دهستان دربقاضی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۷ نفر (۶خانوار) بوده است.

فضل آباد ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
فضل آباد (بم)
فضل آباد (تیران و کرون)
فضل آباد (درگز)
فضل آباد (درمیان)
فضل آباد (ريگان)
فضل آباد (سبزوار)
فضل آباد (کمیجان)
فضل آباد (میرجاوه)
فضل آباد (نرماشیر)
فضل آباد سفلی

فَضْل
(یا: فضله) از اصطلاحات موسیقی قدیم ایران برای تعیین فاصله. اصطلاحی که فارابی آن را معادل فاصله ای برابر با کُما، ( ۹/۱ پرده) در موسیقی امروز، به کار می برده است. پردۀ بزرگ از دو لیما به علاوۀ یک کُما (فضل) درست شده است؛ هر لیما معادل نیم پرده است.

نبالت

شیرسنگی

تفسیر معجم البیان)

جامع التواریخ

زمالة