فراست

باهوشی،کنجکاوی-کند و کاو

زرنگ(زیرک)،باهوش(هوشیار)
که با صرافت شبه هم آوا است!

در پهلوی واژه frasāxt فرَ ساخت آمده که معنی ماهر می دهد شاید فراست از این واژه پهلوی آمده باشد

هوش و عقل و خرد

در گفتار لری:
سَر فِراست ِ آن چیز نبودم= به یاد آن چیز نبودم
فکر میکنم واژه ای باستانی در ایران باشد.

فِراست کلمه ی مُعرَب( به عربی تبدیل شده) کلمه ی (( سَرافَت)) متعلق به زبان پارت دوره اشکانیانست که ریشه سرافت ، (( سرپا بودن= حواس جمع داشتن)) است البته درفارسی قدیم حرف ف وجود نداشت وکاربرد پ به جای ف بعدها رایج گشت بنابراین سرافت که درقدیم مصطلح بود با فراست که درعهدمعاصر ۱۰۰۰ ساله رایج شده است با یکدیگر مترادف و هم معنی هستند یعنی سرافت قدیمی = فراست کنونی بنابراین سرافت= فراست ودلیل اینکه فراست معنی باهوش بودن برایش ذکرشده این است که فراست از ترکیب دوکلمه ی(( فراخ= آسایش ، و راس= سر انسان)) تشکیل یافته وفراست یعنی ذهن باز وآسوده داشتن وازآنجایی که درعربی کلمه ی سرا = خانه می باشد کاربرد سرافت در دوره تحکم اعراب برایران معنی سرافتح= فتح خانه را متبادر می ساخت لذا اصل فراست برسَرافَت رجحان وبرتری یافت وبه همین دلیل امروزه درعموم مردم بیشتر بصورت فِراسَت استعمال می شود.گرچه می توان حدس زد که فراست تلفیقی ازکلمات((فراتر ازسیاست= تیزهوشی)) باشد ولی این قضاوت مبنای تاریخی وفرهنگی نداردزیرا خود کلمه ی فرا ، ازکلمه فراز = بلندی ،گرفته شده وازمشتقات خفیف شده یک کلمه، ساختن یک کلمه جدید دقیق نیست.

فراست مترادف سرافت است وهردو معنی تیزهوشی وحواس جمع خیلی زیاد وتیزبینانه را می دهند اما سَرافَط معنی فرآموشکاری را می دهد وبعبارتی سرافط متضاد فراست وسرافت است البته اگر بدون توجه به فرهنگ لغت این سه کلمه را تفسیر کنیم می توان گفت که فراست = فرآموشی و سرافت= درسر اُفت یا آفت داشتن که مجازاً همان فرآموشی است وسرافط هم دراصل همان سرافت بوده واشتباه دیکته ای پیدا کرده است واین اشتباهات لفظی بخاطر اشتباهات درکاربرد آن درقدیم بوده که عده ای به جای بیان کلمه ی ملتفت بودن یا نبودن می گفتند ازسرافت افتادم یابه سرافت افتادم ودنیای کم سوادی عامل این اشتباه بودو حتی استعمال فراست به عنوان مترادف سرافت هم غلط بود زیرا سرافت کاربرد عامیانه دارد ولی فراست کاربرد علمی و دانشگاهی دارد ولی این دو واژه را نمی توان ازهم بیگانه شمردبه این علت که مُکسر و شکستگی کلمات وجابجایی حروف در همه زبانها وجود داردمثل غاز _ زاغ که هردو نماد پرنده اند واشتباهات کاربردی اینگونه تشابهات را رقم زده است درصورتی که اصل آنها غاز - قُر( به معنی آوازخوان سیاه)بوده ولی به جای قُر ، از لفظ زاغ که نماد چشم پرنده است وترجیح وپوشش فرع براصل است استفاده شده است

باعرض پوزش لطفا درگفتگوی بالا (مقایسه فراست با سرافت وسرافط) املای کلمه ی سرافط را اصلاح نمایید یعنی سرافط درکل متن به صورت(( صرافت)) درج و اصلاح شودو این تجربه اشتباه نوشتن اثرات زیانبار اینترنت برمغز است که تطابق ودقت ذهنی را مختل می سازد.