شتر

( اسم ) پستانداری عظیم الجثه از گروه نشخوار کنندگان که خود تیره ای خاص را به وجود می آورد . این پستاندار بدون شاخ است ولی دارای دندانهای نیش می باشد . معده شتر دارای سه قسمت است و هزار لا ندارد . در هر پا فقط دو انگشت دارد که از یک طبقه شاخی پوشیده می شوند و سم حیوان را تشکیل می دهند ابل بعیر جمل . یا شتران . تیره ای از نشخوار کنندگان که انواع و اقسام دارد . معمولا شتران را به سه دسته : دو کوهانه یک کوهانه بی کوهان تقسیم می کنند . یا شتر بی کوهان . گونهای شتر که کوتاه قد و فاقد کوهان و دارای پشمهای نسبتا بلندی است و خاص آمریکای جنوبی است لاما اشتر یک کوهانه . یا شتر بی مهار . شتر گردنکش شتر حرون . یا شتر خراسانی . گونه ای شتر که در سواری و استقامت و راه رفتن نیک مشهور است بختی اشتر خراسانی . یا شتر دو کوهانه . گونه ای شتر که خاص آسیای مرکزی است و در صحاری خشک و سرد تاب تحمل سرمای ۲٠ تا ۲۵ درجه حرارت زیر صفر را دارد اشتر دو کوهانه . یا شتر گسسته مهار . ۱ - شتری که زمام آن پاره شده باشد . ۲ - شخص یا شئ بی نظم و بی ربط . یا شتر یک کوهانه. گونه ای شتر که خاص آسیای غربی و افریقای شمالی است و بالاترین درجات گرما را در صحاری می تواند تحمل کند . گونه ای از آن که در سرعت سیر معروف است جمازه نامیده میشود اشتر یک کوهانه . یا شتر از سوراخ سوزن بر آمدن . کاری غیر ممکن یا بسیار مشکل شدن . یا شتر را بوس ( بوسه ) دادن . کار احمقانه کردن . یا شتر در خانه کسی خوابیدن . به همان درد و مصیبت مبتلی شدن.
مصاحب و هم نشین ناکس و بی قدر
[ گویش مازنی ] /sheter/ شتر

بار شتر باری که به اندازه قدرت حمل یک شتر باشد .

پشکل شتر شتر بلوک

نگهبان شتر راننده شتران ساربان .

بچه شتر

[ گویش مازنی ] /sheter besaatan/

(شَ) [ ع . ] (اِ.) ۱ - برگشتگی پلک چشم . ۲ - فروهشتگی پلک پایین . ۳ - انقطاع ، بریدگی ، انشقاق (لب زیرین و غیره ). ۴ - عیب ، نقص .
(شُ تُ) [ په . ] (اِ.) پستانداری است نشخوارکننده از گروه سم داران بدون شاخ با پاهایی که دو انگشت دارد. این حیوان در برابر گرما و تشنگی بسیار مقاوم است . ، ~دیدی ، ندیدی سفارش به کتمان راز. ~ ، ~سواری دولا دولا نمی شه کنایه از: تلاش بیهوده برای پنهان ک

( ~ . پَ لَ)(اِمر.) ۱ - زرافه . ۲ - کنایه از: ناهماهنگی و بی تناسبی .

۱. بریدگی.
۲. برگشتگی پلک چشم.
۳. (اسم) عیب و نقص.
۴. (ادبی) = اَشتر
۱. پستاندارای نشخوار کننده و حلال گوشت با گردن دراز و پای بلند و یک یا دو کوهان بر پشت.
۲. [عامیانه، مجاز] قاچ خربزه یا هندوانه به همراه پوست، شتری.

شتر حیوانی معروف است و از آن در ابواب مختلف فقهی، مانند طهارت، صلات، زکات، حج، جهاد، تجارت، اطعمه و اشربه و دیات نام برده اند.
شتر به لحاظ مراحل سنی دارای اسامی مختلفی است که هر مرحله موضوع احکامی واقع شده است، مانند ابن مخاض ، بنت مخاض ، ابن لبون بنت لبون ، حِقّه ، جذع و جذعه ، ثنیّ و ثنیه و بازل . در ذیل به نمونه هایی از احکام مشترک که در ابواب مختلف آمده اشاره می شود.
احکام شتر
 ۱. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۶، ص۷۷-۷۸.    
...

قرآن دوزخیان (اصحاب شمال) را به شتری که مبتلا به بیماری استسقا شده تشبیه کرده که از خوردن آب سیر نمی شوند.
دوزخیان (اصحاب شمال) مانند شتر تشنه از آب داغ و جوشان دوزخ با حرص و ولع می نوشند.فشـربون علیه من الحمیم• فشـربون شرب الهیم. «و روی آن از آب سوزان می نوشید، و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می آشامید!» («هیم» جمع «هیماء» است و «هیماء» به شتر تشنه گفته می شود. تشبیه حالت دوزخیان به هنگام نوشیدن از آب داغ جهنم به شتر تشنه بیانگر مطلب یاد شده است.)
← عدم سیرابی کفار
 ۱. ↑ واقعه/سوره۵۶، آیه۵۴.    
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۱۶۵، برگرفته از مقاله «شتر تشنه».    
...

شتر در زبان عربی اسامی متعددی دارند، در قرآن نیز به چند نام از آن اسم برده شده است.
نام های شتر در قرآن به شرح زیر است:
← ابل
 ۱. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۹.    
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۲۴۸، برگرفته از مقاله «حیوان».    
...

اجتماع شترها در شمال شرقی چاد   گلهٔ شتر در بلوچستان ایران   شترها حوالی کاروانسرای دیر گچین استان قم، پارک ملی کویر   شترها در حال آبخوری در کنار آب انبار (یخچال) دیر گچین   شتر ها در پارک ملی کویر
شتر دوکوهانهشتر یک کوهانهCamelus gigas (fossil)شترچهره (fossil)Camelus sivalensis (fossil)
شُتُر یا اُشتر را که در زبان پهلوی (ushtar) می گفتند حیوانی است نیرومند و تنومند با توش و توان بالا از خانواده شتران؛ شبه نشخوارکننده و با دست و گردنی دراز. بر پشت خود یک ویا دو کوهان دارد که ساختارش از پیه و چربی است. در دین اسلام گوشت او حلال است. اما ذبح آن با دیگر جانوران حلال گوشت متفاوت است و آن را نحر (بریدن گلو) می کنند و اگر سر آن را مانند گوسفند پیش از نحر ببرند گوشت آن حلال نیست. شیرش نیز نوشیده می شود ولی بیشتر کاربرد بارکشی دارد. پشم و پوستش نیز برای ریسندگی و پارچه بافی و کفش دوزی کاربرد دارد.
گونه های دیگری از شتران نیز در آمریکای جنوبی زندگی می کنند، به نام های لاما، آلپاکا، گواناکو که دارای کوهان نیستند.

شتر خان ملا عباس زالی مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان اصفهان، بخش جلگه، روستای قهی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۳۰۰۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
فهرست آثار ملی ایران
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

شَتر
(در لغت به معنی عیب) اصطلاحی در عروض، از زحاف های مرکب عروضی. جمع زحاف های قبض و خَرم است؛ چنان که از مفاعیلن «م» و «ی» بیفتد و فاعلن بماند. ر کنی که تحت زحاف شتر قرار گیرد، اَشْتر گویند.

سار

لوک

لاما

ابل

هیون

جمار

باران

بختی

اربک

ابل

شتر ، رنگ شتری

جمل

نعامة

جمل