شاخه های فیزیک

فیزیک با ترکیب ماده و انرژی سروکار دارد. همچنین با محدوده بزرگی از سامانه ها نیز سروکار دارد. بخش های اصلی آن مکانیک کلاسیک ( توسعه یافته شده توسط نیوتون ) ، ترمودینامیک و مکانیک آماری، الکترومغناطیس، نسبیت و مکانیک کوانتم است. البته اینها بیشتر نظریه های مهم فیزیک هستند تا گرایش های رشته فیزیک.
مکانیک کلاسیک شاخه ای از فیزیک است که به حرکت اجسام تحت تأثیر نیروها می پردازد. این شاخه همچنین به عنوان مکانیک نیوتنی نیز شناخته می شود زیرا توسط آیزاک نیوتن در اواخر قرن هفدهم فرمول بندی شد. مکانیک کلاسیک چارچوبی برای درک رفتار اجسام از اجسام روزمره گرفته تا اجرام آسمانی فراهم می کند. [ ۱]
نظریه نسبیت یک نظریه علمی بنیادی است که درک ما از فضا، زمان و گرانش را متحول کرد. این نظریه توسط آلبرت اینشتین، فیزیکدان آلمانی، در اوایل قرن بیستم ایجاد شد و در کنار نظریه کوانتومی، توانست پایه های فیزیک مدرن برای سرعت های نزدیک به سرعت نور و اجرام بزرگ بنیان نهد. و از دو بخش اصلی تشکیل شده است: نظریه نسبیت خاص و نظریه نسبیت عام.
نظریه نسبیت خاص که توسط انیشتین در سال 1905 منتشر شد، به رفتار اجسامی که با سرعت ثابت و نزدیک به سرعت نور، نسبت به یکدیگر، و در غیاب میدان های گرانشی حرکت می کنند، می پردازد.
نظریه نسبیت عام که توسط انیشتین بین سال های 1907 و 1915 ایجاد شد، نظریه نسبیت خاص را تا شامل اثرات گرانشی گسترش داد. یعنی این نظریه، همانطور که از اسمش پیداست، حالت تعمیم یافته ای از نظریه نسبیت خاص می باشد. در نسبیت عام مفهوم گرانش به عنوان انحنای بستری چهاربعدی تحت عنوان “فضا - زمان” ناشی از جرم و انرژی معرفی می شود. [ ۲]
شاخه های زیر میان رشته ای هستند
• اخترفیزیک, فیزیک در جهان. بخشی از اخترشناسی نیز به شمار می رود
• بیوفیزیک, مطالعه برهمکنش های فیزیکی اجسام زیستی.
• شیمی فیزیک مطالعه فیزیک در شیمی.
• ژئوفیزیک, علم فیزیک در سیاره زمین
• فیزیک پزشکی, کاربرد فیزیک در درمان، و شناسایی بیماری ها
جدول زیر فهرست بخش های اصلی فیزیک به همراه مفاهیم مرتبط با آنان است.