زوبین

سلاحی سرد، مرکب از میله ای چوبین یا خیزرانی، به بلندی تقریباً۲.۵ متر، که به نوکی تیز منتهی می شود. سابقۀ استفاده از زوبین به حدود ۴۰۰هزار سال پیش بازمی گردد. انسان های اولیه نوک تیز زوبین (پیکان) را از سنگ چخماق یا استخوان جانوران می ساختند. در جنگ یا شکار از زوبین به منزلۀ نیزه استفاده می شد، اما آن را بیشتر همچون تیری به سوی هدف پرتاب می کردند. زوبین از نیزه کوتاه تر است و هنوز در برخی نقاط جهان از آن برای شکار و صید آبزیان بزرگ جثه، ازجمله نهنگ، استفاده می شود. قبایل جنگل نشین افریقا و بعضی نواحی دیگر، گاه پیکانِ زوبین را به زهر آغشته می کنند تا شکار یا دشمن را زودتر از پای درآورند. در نمایش های ورزش خشن گاوبازی نیز ماتادورها از زوبین استفاده می کنند.