رحمان

سوره ۵۵ قران مکیه تعداد آیات ۷۸.
مهربانی کردن، دلسوزی کردن، بخشودن، بخشایش
( صفت ) ۱ - مهربان . ۲ - بخشاینده . ۳ - یکی از نامهای خدا .

یا رحمن آباد ده از دهستان میر بیگ بخش دلفان شهرستان خرم آباد .

ده از دهستان سامن بخش شهرستان ملایر

مسیلمه کذاب

نام یکی از ایلات کرد ایران

کنایه از دفع ضرر و گذشتن از منافع باشد

ده از دهستان رویگر بخش نوخندان شهرستان درگز .

دهی است از دهستان کندگلی بخش سرخس شهرستان مشهد است ٠

دهی است از دهستان پائین ولایت بخش فریمان شهرستان مشهد .

دهی از دهستان صفائیه بخش هندیجان شهرستان خرم آباد

کرسی خداوند عالمان که گرزمان نیز گویند عرش اعلی

(رَ) [ ع . رحمن ] (ص .) ۱ - مهربان . ۲ - بخشاینده ، از صفات خداوند.

۱. بخشاینده و مهربان.
۲. (اسم، صفت) از نا م های خدای تعالی.

لفظ رحمان در قرآن 57 بار و در تمام موارد به عنوان وصف خدا آمده است.
واژه «رحمان» غالباً با «رحیم» و احیاناً با «مستعان» همراه می باشد، نمونه نخست:(بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ)، و نمونه دومی (...رَبِّ احْکُمْْ بِالحَقّ وَ رَبُّنا الرَّحْمنُ المُسْتَعانُ عَلی ما تَصِفُونَ)(انبیاء/112) «پروردگارا به حق داوری کن، پروردگار ما بخشاینده و در برابر نسبتهای ناروای شما یاور ما است».
و امّا اسم رحیم با اسمای دیگری هم وارد شده است.
هر دو اسم از ماده «رحم» مشتق بوده و ما ریشه هر دو اسم را به هنگام بحث از (ارحم الراحمین)، بیان کردیم. از آیات قرآن استفاده می شود که عرب جاهلی با لفظ«الرّحمن» آشنا نبوده است، لذا هنگامی که پیامبر اکرم آنان را دعوت می کرد که برای رحمان سجده کنند، می گفتند ما «رحمان» را نمی شناسیم چنان که می فرماید:
(وَ إِذا قِیلَ لَهُمُ اسجُدُوا للرَّحْمنِ قالُوا وَ مَا الرَّحمن أَنَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا وَ زادَهُمْ نُفوراً).(فرقان/60)
«هنگامی که به آنها گفته می شود برای رحمان سجده کنید، می گویند رحمان کیست، آیا بر آنچه که امر می کنی سجده کنیم، در این حالت از ایمان به حق گریزان بودند».
رحمان و رحیم هر دو از ماده واحد گرفته شده اندو در لغت عرب نظایر زیاد دارند مانند: عطش و عطشان، ریّ و ریّان، فَرَح و فَرْحان، جزَل و جَزْلان، که دومی از تأکیدو گسترش بیشتری برخوردار است و به تعبیر دیگر: در دومی مبالغه ای هست که در اولی نیست; از این جهت مفسران برای تفاوت این دو لفظ وجوهی را یادآور شده اند که منعکس می کنیم:
1. رحمان به منزله اسم خاص(علم) برای خدا است که به غیر او اطلاق نمی شود.در حالی که رحیم اسم عام است و به دیگری نیز اطلاق می شود.

بخشاینده ، مهربان ، رحیم

اتانازی

اتانازی

اتانازی

مهربان ، ملایم ، رئوف ، بخشاینده ، رحیم ، رحمان