دوراهی جوجه تیغی یا دوراهی خارپشت، استعاره ای از چالش های صمیمیت انسانی است. این دوراهی وضعیتی را توصیف می کند که در آن گروهی از جوجه تیغی ها در هوای سرد تلاش می کنند برای تقسیم گرما به یکدیگر نزدیک شوند؛ با این حال باید از هم جدا بمانند، زیرا نمی توانند از آسیب رساندن به یکدیگر به خاطر تیغ های تیز خود جلوگیری کنند. همهٔ آن ها قصد دارند یک رابطهٔ متقابل نزدیک داشته باشند، اما به دلایلی اجتناب ناپذیر ممکن است این رابطه شکل نگیرد.
آرتور شوپنهاور این استعاره را برای توصیف وضعیت فرد در ارتباط با دیگران در جامعه بیان کرده است. دوراهی جوجه تیغی نشان می دهد که با وجود حسن نیت، صمیمیت انسانی نمی تواند بدون آسیبی قابل توجه و دوجانبه رخ دهد که نتیجهٔ آن رفتار محتاطانه و روابط ضعیف است. با توجه به این استعاره به فرد توصیه می شود که در روابط خود با دیگران اعتدال داشته باشد؛ هم به دلیل نفع شخصی و هم برای ملاحظهٔ دیگران. از دوراهی جوجه تیغی برای توضیح انزوای خودخواسته نیز استفاده می شود. [ نیازمند منبع]
این مفهوم از تمثیل زیر در متعلقات و ملحقات اثر فیلسوف آلمانی، آرتور شوپنهاور سرچشمه می گیرد:[ ۱] [ ۲]
در یک روز سرد زمستانی چند جوجه تیغی دور هم جمع شدند تا با گرم کردن یکدیگر از یخ زدگی جلوگیری کنند. اما آن ها به زودی تأثیر تیغ هایشان را بر یکدگیر احساس کردند که باعث شد از هم دور شوند. نیازِ به گرما یک بار دیگر آن ها را به هم نزدیک کرد، اما اشکال تیغ ها دوباره تکرار شد. به این ترتیب آن ها میان دو مصیبت دررفت وآمد بودند تا این که فاصلهٔ مناسبی یافتند که در آن می توانستند یکدیگر را تحمل کنند؛ بنابراین نیازِ به تشکیل جامعه که از پوچی و یکنواختی زندگی انسان ها سرچشمه می گیرد، آن ها را به سوی هم می کشانَد؛ اما ویژگی های ناخوشایند و زنندهٔ فراوان شان باز آن ها را از هم دور می کند. فاصلهٔ میانه ای که در نهایت کشف می شود و به آن ها امکان می دهد تا با هم بودن را تحمل کنند، همان نزاکت و خوش اخلاقی است. در زبان انگلیسی به هر کس که به این امر پایبند نباشد گفته می شود که «فاصله اش را حفظ کند». به موجب آن، درست است که نیاز به گرمی متقابل فقط به شکلی ناقص ارضا می شود، اما از طرف دیگر، خراش تیغ ها احساس نمی شود. با این حال هر کس گرمای درونی زیادی داشته باشد، ترجیح می دهد به خواست خود از جامعه دوری کند تا از دردسر یا مزاحمت جلوگیری کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرتور شوپنهاور این استعاره را برای توصیف وضعیت فرد در ارتباط با دیگران در جامعه بیان کرده است. دوراهی جوجه تیغی نشان می دهد که با وجود حسن نیت، صمیمیت انسانی نمی تواند بدون آسیبی قابل توجه و دوجانبه رخ دهد که نتیجهٔ آن رفتار محتاطانه و روابط ضعیف است. با توجه به این استعاره به فرد توصیه می شود که در روابط خود با دیگران اعتدال داشته باشد؛ هم به دلیل نفع شخصی و هم برای ملاحظهٔ دیگران. از دوراهی جوجه تیغی برای توضیح انزوای خودخواسته نیز استفاده می شود. [ نیازمند منبع]
این مفهوم از تمثیل زیر در متعلقات و ملحقات اثر فیلسوف آلمانی، آرتور شوپنهاور سرچشمه می گیرد:[ ۱] [ ۲]
در یک روز سرد زمستانی چند جوجه تیغی دور هم جمع شدند تا با گرم کردن یکدیگر از یخ زدگی جلوگیری کنند. اما آن ها به زودی تأثیر تیغ هایشان را بر یکدگیر احساس کردند که باعث شد از هم دور شوند. نیازِ به گرما یک بار دیگر آن ها را به هم نزدیک کرد، اما اشکال تیغ ها دوباره تکرار شد. به این ترتیب آن ها میان دو مصیبت دررفت وآمد بودند تا این که فاصلهٔ مناسبی یافتند که در آن می توانستند یکدیگر را تحمل کنند؛ بنابراین نیازِ به تشکیل جامعه که از پوچی و یکنواختی زندگی انسان ها سرچشمه می گیرد، آن ها را به سوی هم می کشانَد؛ اما ویژگی های ناخوشایند و زنندهٔ فراوان شان باز آن ها را از هم دور می کند. فاصلهٔ میانه ای که در نهایت کشف می شود و به آن ها امکان می دهد تا با هم بودن را تحمل کنند، همان نزاکت و خوش اخلاقی است. در زبان انگلیسی به هر کس که به این امر پایبند نباشد گفته می شود که «فاصله اش را حفظ کند». به موجب آن، درست است که نیاز به گرمی متقابل فقط به شکلی ناقص ارضا می شود، اما از طرف دیگر، خراش تیغ ها احساس نمی شود. با این حال هر کس گرمای درونی زیادی داشته باشد، ترجیح می دهد به خواست خود از جامعه دوری کند تا از دردسر یا مزاحمت جلوگیری کند.
wiki: دوراهی جوجه تیغی