حامد

اسم: حامد (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: hāmed) (فارسی: حامد) (انگلیسی: hamed)
معنی: ستایشگر، سپاس گزار
برچسب ها: اسم، اسم با ح، اسم پسر، اسم عربی، اسم مذهبی و قرآنی

حامد.[ م ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از حمد. ستایشگر. حمدکننده.درودفرستنده. سپاسگزار. ستاینده. ( دهار ). ج ، حامدون : التائبون العابدون الحامدون السائحون. ( قرآن 112/9 ). وجود مبارک خود را ذلیل عزت و اسیر شوکت و رهین منت بیگانه نساخت ، و ثنا و ستاگوی او در بزم بذل مواهب و در رزم قرع کتائب ، حامد او تقوی و زهددر دنیا و پرستاری اولی القربی و مادح وی اجتناب از هوی... ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هَ. ق. ص 447 ).

---

حامد. [ م ِ ] ( اِخ ) ( تل... ) موضعی است از کوه حِراء مشرف بر مکه. ابوصخر هذلی گوید:
بأغزر من فیص الاسیدی خالد
و لامزبد یعلو جلامید حامد.

---

حامد. [ م ِ ] ( اِخ ) ( داماد چیوی زاده محمود حامد افندی ) از علمای مشهور عثمانی. وی در عصر سلطان مرادخان ثالث مسند مشیخت اسلامی داشت و از اهالی قونیه است و مولد وی بسال 900 هَ. ق. است و پس از تحصیل علوم رسمی در سنه 922 از موطن خویش بقسطنطنیه مهاجرت کرد و بحلقه تدریس چیوی زاده و دیگر دانشمندان نامی پایتخت مداومت کرد آنگاه در بروسه و کوتاهیه و استانبول مدتی مدید بتدریس پرداخت و بدامادی شیخ الاسلام چیوی زاده نایل گردید، در سنه 954 در مغنیسا و بعد در شام و مصر و بروسه و بالاخره در قسطنطنیه مشغول قضاوت گشت ، در سال 964 قاضی عسکر روم ایلی بود، بعد از عودت از سفر سکتوار در بلگراد معزول و متقاعد شد. در سنه 982 بجای ابوالسعودافندی مسند شیخ الاسلامی را اشغال کرد و مدت سه سال و سه ماه کفایت خود را در این شغل خطیر نشان داده و در شعبان 985 درگذشت. جسد او را نزدیک مزار ابوایواب انصاری دفن کردند. او مردی عالم و فاضل بود و «فتاوای حامدیه » از مؤلفات و مدوّنات وی میباشد. در استانبول در نزدیکی «فیل یوقوشی » مسجدی محتوی بر منازل خدّام دارد. ( قاموس الاعلام ترکی ).

---

حامد. [ م ِ ] ( اِخ ) ( ملا... ) یکی از شعرای ایران است و از مردم قصبه بهبهان. او راست :
ما عذر اینکه بی تو چرا زنده مانده ایم
خواهیم خواست از تواگر مرگ امان دهد.نسخه ای از آداب المطالعة والبحث در کتابخانه خوانساری در نجف هست که بر ظَهْر آن مؤلف را ملا حامد نوشته است.لیکن در کشف الظنون در عداد شرحهای کتاب آداب البحث سمرقندی یکی را شرح ابوحامد گفته است. ( ذریعه ج 1 ص 29 ).

---

بیشتر بخوانید ...

دانشمند مشهور کشور عثمانی ( و . قونیه ۹٠٠ - ف. ۹۸۵ ه. ق . ) . پس از تحصیل علوم رسمی از موطن خود به قسطنطنیه رفت و بحلقه تدریس چیوی زاده محمود ( پدر زن خویش ) و دیگر دانشمندان در آمد . آنگاه در بروسه و کوتاهیه وا ستانبول مدتی مدید بتدریس پرداخت . در سال ۹۵۴ در مغنسیا و بعد در شام و مصر و بروسه و سرانجام در قسطنطنیه بقضاوت مشغول شد . در سال ۹۶۴ قاضی عسکر روم ایلی بود و سپس معزول و متقاعد گردید. بعد در ۹۸۲ شیخ الاسلام گردید . از مولفات وی (( فتاوای حامدیه ) ) است .
حمد، ستایش کننده، ستاینده، ستایشگر، سپاسگزار
( اسم ) ۱ - ستاینده ستایشگر . ۲ - سپاسگزار . جمع : حامدین .
یکی از مشاهیر خطاطان وی اولین کسی است که خط کوفی را بخط نسخ تحویل کرد

(مِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ستاینده ، ستایشگر.

سپاسگزار.

ستاینده, ستایش کننده