سنت وینسنت و گرنادین ها یک کشور جزیره ای در جزایر بادگیر آنتیل کوچک، و جزوی از کمان جزیره ای دریای کارائیب در آمریکای شمالی است. این کشور از جزیره اصلی سنت وینسنت و دو سوم شمالی گرنادین ها تشکیل شده است. سنت وینسنت و گرنادین ها مجمع الجزایری است که از ۱۲۵ جزیره تشکیل شده است که اکثر آنها بسیار کوچک هستند. گرنادین ها زنجیره ای از جزایر کوچک هستند که در جنوب از سنت وینسنت تا گرنادا امتداد دارند. مساحت کل کشور سنت وینسنت و گرنادین ها ۳۹۰ کیلومتر مربع است که ۳۴۲٫۷ کیلومتر مربع آن مربوط به جزیره اصلی سنت وینسنت است. پایتخت این کشور یعنی کینگزتاون نیز در جزیره سنت وینسنت واقع شده است.
جزیره سنت وینسنت در حدود ۳۲ کیلومتری جنوب غرب سنت لوسیا و ۱۶۰ کیلومتری غرب باربادوس قرار دارد. طول آن ۳۰ کیلومتر و بیشینهٔ پهنای آن ۱۸ کیلومتر است. جزایر بزرگ تر گرنادین ها که جزوی از کشور سنت وینسنت و گرنادین ها به شمار می آیند، عبارتند از: بکویا، کانوآن، مایرو، موستیک، پرون ( پالم ) ، سنت وینسنت کوچک و جزیره یونیون. جزیرک های توباگو، درست در شرق مایرو، به عنوان ذخیره گاه حیات وحش تعیین شده اند. [ ۱]
جزیره اصلی سنت وینسنت و گرنادین ها سنت وینسنت است. جغرافیای آن بیشتر کوهستانی است و زمین های هموار بسیار کمی را شامل می شود. همچنین تفاوت زیادی بین خطوط ساحلی در هر دو طرف جزیره وجود دارد. سمت بادگیر بسیار صخره ای است، در حالی که سمت بادپناه از سواحل شنی زیادی تشکیل شده است و خلیج های بسیار بیشتری دارد. بلندترین قله جزیره ( و همچنین کشور ) آتشفشان لا سوفریر با ارتفاع ۱۲۳۴ متر است. چندین جزیره کوچک در ساحل سنت وینسنت وجود دارد، از جمله جزیره یانگ و جزایر گاو و گوساله.
جزیره سنت وینسنت دارای کوه های آتشفشانی پردرخت است که از شمال به جنوب کشیده شده اند و جویبارهای سریع کوتاه زیادی دارد. اگرچه شمار این جویبارها زیاد است، اما به جز پس از باران های شدید، پهنای آن ها کوچک است. این کشور هیچ رودخانه قابل کشتیرانی ندارد.
دو قله مرتفع جزیره هر دو بر روی آتشفشان لا سوفریر ۱۲۳۴ متر و ۱۱۷۸ متر در شمال قرار دارند، که در سال های ۱۸۱۲ و ۱۹۰۲ فوران فاجعه باری داشت و به طور جدی بر محیط زیست ساکنان کشور تأثیر گذارد. لا سوفریر در سال ۱۹۷۹ دوباره فعال شد و چرخه خسارت زدن به کشاورزی و تخلیه گسترده ساکنان را تکرار کرد. گفته می شود که خاکستر آتشفشان که تا باربادوس پخش شده است، حاصلخیزی خاک را افزایش داده است. از دیگر قله های قابل توجه در جزیره می توان به گراند بونهوم و کوه سنت اندرو اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجزیره سنت وینسنت در حدود ۳۲ کیلومتری جنوب غرب سنت لوسیا و ۱۶۰ کیلومتری غرب باربادوس قرار دارد. طول آن ۳۰ کیلومتر و بیشینهٔ پهنای آن ۱۸ کیلومتر است. جزایر بزرگ تر گرنادین ها که جزوی از کشور سنت وینسنت و گرنادین ها به شمار می آیند، عبارتند از: بکویا، کانوآن، مایرو، موستیک، پرون ( پالم ) ، سنت وینسنت کوچک و جزیره یونیون. جزیرک های توباگو، درست در شرق مایرو، به عنوان ذخیره گاه حیات وحش تعیین شده اند. [ ۱]
جزیره اصلی سنت وینسنت و گرنادین ها سنت وینسنت است. جغرافیای آن بیشتر کوهستانی است و زمین های هموار بسیار کمی را شامل می شود. همچنین تفاوت زیادی بین خطوط ساحلی در هر دو طرف جزیره وجود دارد. سمت بادگیر بسیار صخره ای است، در حالی که سمت بادپناه از سواحل شنی زیادی تشکیل شده است و خلیج های بسیار بیشتری دارد. بلندترین قله جزیره ( و همچنین کشور ) آتشفشان لا سوفریر با ارتفاع ۱۲۳۴ متر است. چندین جزیره کوچک در ساحل سنت وینسنت وجود دارد، از جمله جزیره یانگ و جزایر گاو و گوساله.
جزیره سنت وینسنت دارای کوه های آتشفشانی پردرخت است که از شمال به جنوب کشیده شده اند و جویبارهای سریع کوتاه زیادی دارد. اگرچه شمار این جویبارها زیاد است، اما به جز پس از باران های شدید، پهنای آن ها کوچک است. این کشور هیچ رودخانه قابل کشتیرانی ندارد.
دو قله مرتفع جزیره هر دو بر روی آتشفشان لا سوفریر ۱۲۳۴ متر و ۱۱۷۸ متر در شمال قرار دارند، که در سال های ۱۸۱۲ و ۱۹۰۲ فوران فاجعه باری داشت و به طور جدی بر محیط زیست ساکنان کشور تأثیر گذارد. لا سوفریر در سال ۱۹۷۹ دوباره فعال شد و چرخه خسارت زدن به کشاورزی و تخلیه گسترده ساکنان را تکرار کرد. گفته می شود که خاکستر آتشفشان که تا باربادوس پخش شده است، حاصلخیزی خاک را افزایش داده است. از دیگر قله های قابل توجه در جزیره می توان به گراند بونهوم و کوه سنت اندرو اشاره کرد.
