سنت لوسیا

سَنْتْ لوسیا (St Lucia)
نمایی از نمایی از نمایی از موقعیت. کشور ـ جزیرۀ کوچک سنت لوسیا (یا: سنت لوشا) در آنتیل های کوچک، و در حاشیۀ شرقی دریای کارائیب قرار دارد. مساحت این کشور ۶۱۷ کیلومتر مربع و پایتخت آن بندر کاستریس است.سیمای طبیعی. این کشور در جزایر ویندوارد، در شرق جزایر هند غربی (وست ایندیز)، جنوب مارتینیک و در شمال سنت وینسنت واقع است. اراضی آن کوهستانی است و آتشفشان ژیمی، که با ۹۵۰ متر ارتفاع بلندترین نقطۀ سنت لوسیا است، در نواحی مرکزی و آتشفشان پیتون، با ارتفاع ۷۹۸ متر، در ساحل جنوب غربی این سرزمین قرار دارند. آتشفشان اخیر همچنان فعّال است و آخرین فعالّیت آن مربوط به ۱۷۶۶ بوده است، اما هنوز گازهای سوزان از آن متصاعد می شود و چشمه های آب گرم گوگردی به خارج می تراود. اقلیم این کشور گرم و مرطوب و پرباران است و میانگین سالانه دمای آن به حدود ۲۷ درجۀ سانتی گراد می رسد. موسم خشک سنت لوسیا از دی تا فروردین و فصل بارندگی آن در ماه های آبان و آذر است. میزان بارندگی آن بین ۱,۵۰۰ تا ۳,۴۵۰ میلی متر متغیر است. خاک این کشور از نظر کشاورزی مرغوب است و اراضی آن پوشیده از جنگل های انبوهی است که به سبب قطع درختان و تولید چوب و الوار، رفته رفته از وسعت آن کاسته می شود. رودخانه های کوچک کول دِسَک و دِنِری مهم ترین زهاب های آن محسوب می شوند. مهم ترین شهرهای آن نیز عبارت اند از بندر کاستریس، شوازول، میکود، و دوفن.
اقتصاد. اقتصاد سنت لوسیا به گردشگری و کشاورزی وابسته است. نیشکر زمانی محصول عمدۀ صادراتی این کشور محسوب می شد، اما اکنون موز جانشین آن شده و حدود دوسوم از صادرات کشور به این میوه اختصاص دارد. محصولات غذایی مانند کاساوا (مانیوک) و سیب زمینی در حد نیاز داخلی تولید و گاه از خارج نیز وارد می شود. کاکائو، ادویه، نارگیل و مرکبات محصولات کشاورزی این کشورند و ابزارهای الکترونیکی، نوشابه های الکلی، و جعبه های مقوایی و پوشاک ازجمله اقلام صنعتی آن به شمار می آیند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور سنت لوسیا سلطنتی مشروطه با دو مجلس قانون گذاری است. اعضای مجلس نمایندگان آن هفده نفر است که مردم هر پنج سال یک بار آنان را انتخاب می کنند. مجلس سنای آن نیز از یازده نفر تشکیل می شود که اعضای آن را فرماندار کل (نمایندۀ ملکۀ انگلستان) منصوب می کند؛ رهبر حزب اکثریت نیز سمت نخست وزیری و مسئولیت اجرایی را برعهده دارد. کشور مزبور نیروی دفاعی ندارد و مسئولیت امور انتظامی آن با نیروی پلیس است.
مردم و تاریخ. این کشور ۱۶۶,۵۲۶ نفر جمعیت دارد (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۲۶۹.۹ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت سنت لوسیا۰.۹ درصد است و ۸۷ درصد از مردم این کشور را سیاهان افریقایی تبار تشکیل داده اند. ۹۰ درصد از آنان پیرو آیین کاتولیک وحدود ۶۲ درصد از جمعیت آن روستا نشین اند. زبان رسمی این کشور انگلیسی است و ۸۰ درصد از مردم به زبان فرانسه نیز گفت وگو می کنند. آراواک ها و کاریب ها ساکنان اولیۀ سنت لوسیا بوده اند. کریستف کلمب در ۱۵۰۲ از جزیره مذکور دیدن کرد و انگلیسی ها یک بار در ۱۶۰۵ و بار دیگر در ۱۶۳۸ برای تصرف و اقامت در آن تلاش کردند که هر دو بار با واکنش خونین کاریب ها رو به رو شدند. فرانسه در ۱۶۴۲ به میدان رقابت سنت لوسیا قدم گذارد و آن را به مالکیت کمپانی هند غربی فرانسه درآورد. کشور مزبور از ۱۶۶۰ تا ۱۸۱۴ بارها بین فرانسه و انگلستان دست به دست شد و طی این مدت چهارده بار پرچم خود را عوض کرد؛ سرانجام برطبق عهدنامۀ پاریس (۱۸۱۴) به مالکیت انگلستان درآمد. این سرزمین در مارس ۱۹۶۷ در حالی که امور خارجه و دفاعی آن زیر نظارت بریتانیا قرار داشت، به خودگردانی داخلی نایل آمد و در ۲۲ فوریۀ ۱۹۷۹ به استقلال کامل رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک المنافع پیوست. در همان سال نیز به عضویت سازمان ملل متحد پذیرفته شد.island state Castries Windward West Indies Martinique Saint Vincent Gimie Piton Cul de Sac Dennery Choiseul Micoud Dauphin