اهل البیت علیهم السلام

اهل بیت (عربی: أهلُ الْبَیت)، به معنای اهل یک خانه، خانواده و خاندان که در اصطلاح مسلمانان برای خاندان پیامبر اسلام(ص) به کار برده می شود. کلمه اهل بیت در روایات، در چند معنای مختلف به کار رفته است، و در ادبیات شیعی، برای امام علی(ع)، حضرت فاطمه زهرا (س)، حسن مجتبی علیه السلام">امام حسن(ع) و حسین علیه السلام">امام حسین(ع) و نُه امام معصوم از فرزندان او استفاده می شود. قرآن در آیه تطهیر و آیه مودت تعبیر اهل البیت را به کار برده و بر پاکی و وجوب محبت آن ها تصریح کرده است. پیامبر اسلام نیز در احادیثی مانند حدیث سفینه و ثقلین از جایگاه والای اهل بیت در دین اسلام سخن گفته است.
بنابر باورهای شیعه اهل بیت جایگاه محوری در دین دارند. آنان دارای مقام عصمت اند و از نظر تقوا و فضیلت های دیگر بر همه اصحاب برتری دارند. مودت و محبت ایشان بر مسلمانان واجب است و ولایت و رهبری مسلمانان بر عهده آن ها است و مسلمانان باید در همه آموزه های دینی، اهل بیت را مرجع خود بدانند.
آنان دانش را زنده کننده اند، و نادانی را میراننده، بردباریشان شما را از دانش آنان خبر دهد و برون آنان از نهان و خاموش بودنشان از حکمت بیان. نه با حق ستیزند و نه در آن خلاف دارند، ستون های دین اند و پناهگاه ها - که مردمان را - نگاه می دارند. حق به آنان به جای خود بازگردید، و باطل از آنجا که بود رانده شد و زبانش از بن برید. دین را چنانکه باید، دانستند و فراگرفتند و به کار بستند، نه که تنها آن را شنفتند و به دیگران گفتند که راویان دانش بسیارند، لیکن پاسداران آن اندک به شمار.