امامت و ولایت علی بن ابی طالب

امامت و ولایت علی بن ابی طالب به مقام معنوی و روحانی علی بن ابی طالب و جایگاه وی در تعلیم حقیقت دین و برپایی شریعت اسلام بعد از محمد، پیامبر اسلام، اشاره دارد. خلافت علی بن ابی طالب از سال ۳۵ تا ۴۰ هجری قمری (۶۵۶–۶۶۱ میلادی) در تاریخ رسمی موضوع این مقاله نیست.نبو
الــلــهمحمد • علی • فاطمه • حسن • حسینسجاد • باقر • صادقکاظم • رضا • جواد • هادیعسکری • مهدی
در حالی که محمد همزمان واجد مقام نبوت و ولایت است، علی مهر کامل ولایت است، از این رو «ولی الله» خوانده می شود. چنانکه سید حیدر آملی می گوید، ولایت وجه باطنی و داخلی نبوت است. هانری کربن می گوید همان طور که ظاهر نبوت باید در شخصی به خاتمیت برسد و آن شخص محمد است، باطن آن که ولایت است، نیز باید با تجلی در شخصی زمینی به خاتمیت برسد. این شخص علی است، که نزدیک ترین قرابت معنوی را به محمد دارد. یعنی، ولایت محمدی وجه باطنی و پوشیده نبوت همه انبیاست که با علی به ظهور رسیده است.
از همین روست که اغلب طریقت های صوفیانه سلسله معنوی خویش را به وی می رسانند و از وی آغاز می کنند. هانری کربن می گوید، حتی اگر در استناد تاریخی این سلسله های معنوی مناقشه باشد، بیشتر نشان دهنده نیت آن ها در اتصال به منشأ ولایت است.