افسر موتورخانه (کشتی). افسر موتور یا مهندس کشتی، یک دریانورد مجاز و دارای صلاحیت است که مسئول بهره برداری و نگهداری نیروهای پیشرانه و سیستم های پشتیبانی یک شناور است. [ ۱] افسران موتور معمولاً به عنوان تکنسین مهندسی تحصیل کرده و واجد شرایط هستند. مهندسین کشتی وظیفه پیشرانه و سایر سیستم های کشتی مانند: دیزل ژنراتور، نورپردازی مازوت، روغن کاری، تقطیر، جداسازی آب؛ تهویه مطبوع، تبرید سیستم های آبی موجود در کشتی را بر عهده دارند. آنها به دانش و تجربه عملی در زمینه برق، الکترونیک، پنوماتیک، هیدرولیک، شیمی، تولید بخار، توربین های گازی و حتی فناوری هسته ای در برخی از شناورهای نظامی و غیرنظامی نیاز دارند. [ ۱]
چندین رتبه و درجه در بین افسران موتور وجود دارد. [ ۲]
• سرمهندس: مسئول تمامی بخش موتورخانه است و فقط به کاپتان گزارش می دهد.
• مهندس دوم: مسئول امور روزمره بخش موتور است و گاهی مسئول تعمیر و نگهداری موتور اصلی است.
• مهندس سوم: معمولاً موتورهای کمکی و دیگهای بخار شارژ می شوند. ساعت ۱۲–۴ را می گیرد.
• مهندس چهارم: معمولاً مسئولیت کمپرسورهای هوا، دستگاه های تصفیه، پمپ ها و سایر ماشین آلات کمکی را بر عهده دارد و بعضی اوقات مسئول دیگ های بخار است.
افسران برق کمتر در بخش موتور به کار گرفته می شوند اما در کشتی های پیشرفته برای مسئولیت تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی حضور دارند.
• افسر الکتروتکنیک ( ETO ) : افسری که مسئول نگهداری تجهیزات الکترونیکی از جمله سیستم های اتوماسیون و تجهیزات فرایند و کنترل ابزار دقیق یا تجهیزات الکتریکی عمومی است و به سرمهندس گزارش می دهد.
• افسر برق: افسری که وظیفه تعمیر و نگهداری تجهیزات الکتریکی عمومی مانند موتورها، ترانسفورماتورها، چراغ ها، پریزهای خروجی و غیره را بر عهده دارد و به ETO و مهندس ارشد گزارش می دهد.
• مهندس تازه کار ( Junior engineer ) : افسری که به عنوان مهندس چهارم واجد شرایط است اما تجربه کافی را ندارد. مهندس تازه کار در کلیه وظایف بخش موتور کمک می کند.
• کارآموز: یک افسر کارآموز موتور یا الکتروتکنیک نسبت به سایر پرسنل بخش موتور مسئولیت کمتری دارد. کارآموزهای اکثر کشورها در حین آموزش توسط یک شرکت حمل و نقل بورسیه می شوند، و پس از پایان آموزش در کشتی های متعلق به آن شرکت مشغول به کار می شوند.
در ایران دانشگاه ها و موسسه هایی مسئولیت آموزش و تربیت افسر موتورخانه را برعهده دارند مانند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچندین رتبه و درجه در بین افسران موتور وجود دارد. [ ۲]
• سرمهندس: مسئول تمامی بخش موتورخانه است و فقط به کاپتان گزارش می دهد.
• مهندس دوم: مسئول امور روزمره بخش موتور است و گاهی مسئول تعمیر و نگهداری موتور اصلی است.
• مهندس سوم: معمولاً موتورهای کمکی و دیگهای بخار شارژ می شوند. ساعت ۱۲–۴ را می گیرد.
• مهندس چهارم: معمولاً مسئولیت کمپرسورهای هوا، دستگاه های تصفیه، پمپ ها و سایر ماشین آلات کمکی را بر عهده دارد و بعضی اوقات مسئول دیگ های بخار است.
افسران برق کمتر در بخش موتور به کار گرفته می شوند اما در کشتی های پیشرفته برای مسئولیت تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی حضور دارند.
• افسر الکتروتکنیک ( ETO ) : افسری که مسئول نگهداری تجهیزات الکترونیکی از جمله سیستم های اتوماسیون و تجهیزات فرایند و کنترل ابزار دقیق یا تجهیزات الکتریکی عمومی است و به سرمهندس گزارش می دهد.
• افسر برق: افسری که وظیفه تعمیر و نگهداری تجهیزات الکتریکی عمومی مانند موتورها، ترانسفورماتورها، چراغ ها، پریزهای خروجی و غیره را بر عهده دارد و به ETO و مهندس ارشد گزارش می دهد.
• مهندس تازه کار ( Junior engineer ) : افسری که به عنوان مهندس چهارم واجد شرایط است اما تجربه کافی را ندارد. مهندس تازه کار در کلیه وظایف بخش موتور کمک می کند.
• کارآموز: یک افسر کارآموز موتور یا الکتروتکنیک نسبت به سایر پرسنل بخش موتور مسئولیت کمتری دارد. کارآموزهای اکثر کشورها در حین آموزش توسط یک شرکت حمل و نقل بورسیه می شوند، و پس از پایان آموزش در کشتی های متعلق به آن شرکت مشغول به کار می شوند.
در ایران دانشگاه ها و موسسه هایی مسئولیت آموزش و تربیت افسر موتورخانه را برعهده دارند مانند:
wiki: افسر موتورخانه (کشتی)