context

وقتی از "پیش - جهان" یک رخداد / کلمه / تجربه / اثر حرف می زنیم داریم بطور "همزمان" به همه ی مفاهیم زیر اشاره می کنیم ( چون مثل زنجیری در دل کانتکست به هم مرتبطند ) و در ضمن، توالی و ترتیب رخداد رو هم نشون میدیم ( که لزوما پیش از خلق مخلوق / اثر اتفاق افتاده ) :
چارچوب و قالب - فضا و محیط ( اتمسفر ) - زیرساخت و بستر - موضوع و هدف - شرایط و وضعیت
مثالی بزنم:
شما می خواید یک خونه بسازید؛ چرا؟ کجا؟ با چه طرح و پلانی و چرا با اون طرح و پلان؟ با چه هزینه ای؟ توسط چه کسانی و با چه تجهیزاتی؟ در کدام مرحله از زندگی تون و اصلا چرا در اون مرحله؟ اگر جواب تمام این چرا ها و ده ها چرای دیگه رو متناسب با جهان بینی و شرایط مالی و روحی خودتون داده باشید و مهیاشون کرده باشید، ساخت خونه رو شروع می کنید؛ حالا اون خونه میشه عاریه از کانتکست شما! در اینجا صرفا به محل و جا یا یک استراکچر و سازه اشاره نمی کنیم بلکه اون خونه رو بعنوان جواب ده ها چرای به هم مرتبط می گیریم که بدون اونها اصلا شما صاحب خونه نمی شدید!
از سویی تا اون خونه ساخته نشه، تو هم لااقل در اون وجود نخواهی داشت!
و مهمتر از همه ی اینها: من معتقدم که کانتکست به نوعی و به صورت ضمنی point of view یا جهان بینی و نوع نگاه خالقش رو هم داره فاش می کنه؛ در همین مثالی که زدم می پرسم چرا اون خونه که ساختید شبیه هیچ خونه ای در شهرتون نیست؟ : چون خونه ی شما است! با دید و جهان بینی و اهداف شما ساخته شده نه با دید و جهان بینی مردم شهرتون. ولو که "قواعد و دستور" ساختش با تمام خونه های شهرتون یکی باشه.
برای هر کلمه / رخداد / مخلوق / اثر، یک جهان چند بعدی و انتزاعی ( غیر عینی ) داریم که اون کلمه یا اثر در اون جهان ساکنه، نشسته و باصطلاح در اومده، بااینکه که وجودش و ادامه ی حیاتش بدون اون جهان متصور هست اما در این صورت دیگه دارای هویتی که ازش سراغ داریم نیست؛ اگر اون جهان رو کانتکست کلمه / اثر بنامیم، اونوقت بسته به کل محتوا و متن، "هر بار یکی از وجوه این جهان" رو که می خوایم پر رنگ تر باشه و به هدفمون نزدیک تر هست رو به معنا می گیریم:
چارچوب و قالب - فضا و محیط ( اتمسفر ) - زیرساخت و بستر - موضوع و هدف - شرایط و وضعیت حاکم

شرایط به ماهیت کلمه اشاره نمیکنه. متن نمیتونه هم تکست باشه و هم کانتکست. متن نتیجه ی بافتار هست. وقتی که یک اثر در خوانش خود با بیننده ارتباط برقرار می کنه نتیجتا به بافتار، یعنی به بافتی که بهش برمیگرده، اشاره داره.
مثلا در عکاسی و درکتاب Context and narrative in photography می نویسن که :
Context can be described as the circumstances that form the setting for an event, statement or idea.
بافتار را می توان به مثابه شرایطی توصیف کرد که "زمینه ای" را برای یک رویداد، گزاره یا ایده "شکل" می دهد.
اینا عقیده و برداشت منه و میتونه درست نباشه. شاید هم یکم پیچیده نوشتم.

Con پیشوندی است همریشه و هم معنا با پیشوندِ هم در فارسی امروزی و هَن یا هان در پارسی باستان و اوستایی و به معنایِ با همدیگر، تماماً و کاملاً است.
واژه text از فعل texere در زبان لاتین می آید که به معنای بافتن است.
اگر بهربهر ترجمه کنیم به واژه هامبافت می رسیم که برای ترجمه کردن بکارش می بریم.
تعریف معنایی این واژه چونین است
یک، موقعیتی که کاری درش انجام می پذیرد و کمکمان می کند بهتر بفهمیمش
دو، واژه هایی که پیش و پس از واژه ای می آیند و کمکمان می کنند معنای واژه را درک کنیم.

بنابراین نزدیکترین معانی برای کانتکست در هنر، �فضای حاکم�، �بستر�، �شرایط�، �شرایط حاکم� و �موضوع� میشه.
بااین حال این سه کلمه situation، circumstance و subject کلماتی هستن که کانکست در بردارنده هر سه تاشون هست.
پس نیاز داریم کسی یا نهادی واقعا واژه جدیدی اختراع کنه!!!
همچنین در کنار معادل کانتکست، بایستی به معادلی برای contextual analysis که یکی از شیوه های تحلیل آثارهنری هست و شرایط حکم فرما بر خلق اون اثر رو میسنجه نیز فکر کرد.