هاشم رضازاده

سنگ یده است مهره ی گهواره ی یتیم جز گریه کار نیست دل داغدار را صائب

هر روز از این خرابِ غم آباد می روند جمعی که هفته ی دگر از یاد می روند گلشن آزادی

لِخ کشید در گویش خراسانی به کشیدن پای افزار بر زمین هنگام راه رفتن گویند اگر چه لِخ بکشد اشک روی گونه ی ما مسیر نازکی از چشمه را به چاه کشد

غربیل یا غلبیل در زبان دری گمان کنم چون غله را با آن می بیختند این نام را بر آن گذاشتند

نگارشیوه برگرفته از دو واژه ی شیوه و نگارش