پرسش‌های فاطمه (١)

معنی و تفسیر و نقد این رو میگین؟   گاهی آن قدر واقعیت داری که پیشانی ام به یک تکه ابر سجده می‌برد به یک درخت خیره میشوم از سنگ ها توقع دادم مهربانی را باران بر کتفم می‌بارد دست هایم هوا را در آغوش می‌گیرد شادی پایین تر از این مرتبه است که بگوییم چقدر گاهی آن قدر واقعیت داری که مت صدای فروریختن شانه های سنگی شیطان رت می‌شنوم.