nader pourazizi

صد هزار کیمیا حق آفرید کیمیای همچو صبر آدم ندید مولوی به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی حافظ

تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک حافظ

یا آور دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی ارزد به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد حافظ

یادآور تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش حافظ

هر یک چندی یکی برآید که منم با نعمت و سیم و زر آید که منم چون کارک او نظام گیرد روزی ناگه اجل از کمین برآید که منم خیام