nader pourazizi

خداوند فرمان و رای و شکوه ز غوغای مردم نگردد ستوه خداوند تدبیر و فرهنگ و هوش نگوید سخن ، تا نبیند خموش سعدی

آن تنی را که بود در جان خلل خوش نگردد گر بگیری در عسل نظامی گنجوی جان رها کردیم و در فکر تنیم تن بمرد و در غم پیراهنیم پروین اعتصامی جان ز پیدایی ...

چو با سفله گویی به لطف و خوشی فزون گرددش کبر و گردنکشی سعدی

جهان را چو باران به بایستگی روان را چو دانش به شایستگی

صد هزار کیمیا حق آفرید کیمیای همچو صبر آدم ندید مولوی به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی حافظ