۱۳ اکتبر ۱۹۷۳ یک فیلمِ مستند به کارگردانیِ بکتاش آبتین و محصولِ سالِ ۱۳۹۱ است.
این فیلم ۶۸ دقیقه ای به زندگی لوریس چکناواریان، آهنگساز، رهبر ارکستر، نویسنده و نقاش ایرانی ارمنی تبار، می پردازد. ۱۳ اکتبر ۱۹۷۳ توانست جایزهٔ بهترین فیلم بلند پرتره را در «ششمین جشنواره سینما حقیقت» کسب کند.
در فروردین ۱۳۹۱ علی مرادخانی، مدیر موزه موسیقی، در مصاحبه ای با خبرگزاری ایسنا اظهار کرد که «در سال جدید قرار است چهار فیلم مستند به شکل پرتره هنرمندان از چهره هایی چون لوریس چکناواریان، فخری ملک پور، فرهاد فخرالدینی و همایون خرم تهیه کنیم. »[ ۱] بکتاش آبتین در آذر آن سال در مصاحبه با پایگاه خبری فیلم کوتاه بیان کرد که او پس از مقدور نشدن ساخت فیلمی دربارهٔ حسین علیزاده، پیشنهاد ساخت این فیلم ها را به موزه موسیقی ارائه داده بوده است. همچنین تأکید کرد که فیلم ها را کاملاً با لحن شخصی خود ساخته و هیچ دخالتی در روند ساخت فیلم صورت نگرفته است. [ ۲]
او در سال ۱۳۹۱ سه فیلم «شرح بی نهایت» ( زندگی فرهاد فخرالدینی ) ، «مشق شب» ( زندگی فخری ملک پور ) و «همایون خرم» را با فیلمبرداری «اشکان اشکانی»، صدابرداری «نظام کیایی» و تدوین «اسماعیل منصف» ساخت، اما هیچ یک از این فیلم ها به نمایش عمومی درنیامدند. [ ۳]
به گفتهٔ آبتین تعدادی از دوستان او پس از این سه فیلم پیشنهاد می کنند که سراغ چکناواریان برود، زیرا او «شخصیت بسیار جالبی دارد». آبتین با مرادخانی، مدیرعامل موزه موسیقی، صحبت می کند و متوجه می شود که قرار است از چکناواریان فیلمی ساخته شود و با پیشنهاد او پروژه «۱۳ اکتبر ۱۹۳۷» آغاز می شود. [ ۴] فیلمی که به قول آبتین «تلاش کرده بود چکناواریان را همان گونه که هست با همان صفا، صمیمیت و کودکی درونش نشان دهد. »[ ۵]
در این فیلم به زندگی سخت دوران کودکی چکناواریان و حضور او در قهوه خانه های کارگری، محله های شلوغ قدیمی، سالن ورزش باستانی، کافه نادری و باشگاه ورزشی کودکان ارمنی و حتی نقاشی کردن او در خلوت پرداخته می شود. [ ۶] آبتین در جلسه نقد و بررسی فیلم در حاشیه جشنواره بین المللی سینما حقیقت در مورد دشواری های ساخت مستند پرتره و شخصیت چکناواریان می گوید: «من در مورد آدم های زیادی مستند ساخته ام، برخی از آنها حتی حاضر نبودند کتشان را از تنشان بیرون بیاورند، اما خوشبختانه کار در مورد چکناواریان اینگونه نبود. »[ ۷] او همچنین در گفتگویی با پایگاه خبری فیلم کوتاه، کار کردن با چکناواریان را تجربه بسیار جالبی ارزیابی می کند، «چرا که توانسته به انسانیت نزدیک تر شود و شخصیت این فرد روی او هم تأثیر گذاشته است». [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین فیلم ۶۸ دقیقه ای به زندگی لوریس چکناواریان، آهنگساز، رهبر ارکستر، نویسنده و نقاش ایرانی ارمنی تبار، می پردازد. ۱۳ اکتبر ۱۹۷۳ توانست جایزهٔ بهترین فیلم بلند پرتره را در «ششمین جشنواره سینما حقیقت» کسب کند.
در فروردین ۱۳۹۱ علی مرادخانی، مدیر موزه موسیقی، در مصاحبه ای با خبرگزاری ایسنا اظهار کرد که «در سال جدید قرار است چهار فیلم مستند به شکل پرتره هنرمندان از چهره هایی چون لوریس چکناواریان، فخری ملک پور، فرهاد فخرالدینی و همایون خرم تهیه کنیم. »[ ۱] بکتاش آبتین در آذر آن سال در مصاحبه با پایگاه خبری فیلم کوتاه بیان کرد که او پس از مقدور نشدن ساخت فیلمی دربارهٔ حسین علیزاده، پیشنهاد ساخت این فیلم ها را به موزه موسیقی ارائه داده بوده است. همچنین تأکید کرد که فیلم ها را کاملاً با لحن شخصی خود ساخته و هیچ دخالتی در روند ساخت فیلم صورت نگرفته است. [ ۲]
او در سال ۱۳۹۱ سه فیلم «شرح بی نهایت» ( زندگی فرهاد فخرالدینی ) ، «مشق شب» ( زندگی فخری ملک پور ) و «همایون خرم» را با فیلمبرداری «اشکان اشکانی»، صدابرداری «نظام کیایی» و تدوین «اسماعیل منصف» ساخت، اما هیچ یک از این فیلم ها به نمایش عمومی درنیامدند. [ ۳]
به گفتهٔ آبتین تعدادی از دوستان او پس از این سه فیلم پیشنهاد می کنند که سراغ چکناواریان برود، زیرا او «شخصیت بسیار جالبی دارد». آبتین با مرادخانی، مدیرعامل موزه موسیقی، صحبت می کند و متوجه می شود که قرار است از چکناواریان فیلمی ساخته شود و با پیشنهاد او پروژه «۱۳ اکتبر ۱۹۳۷» آغاز می شود. [ ۴] فیلمی که به قول آبتین «تلاش کرده بود چکناواریان را همان گونه که هست با همان صفا، صمیمیت و کودکی درونش نشان دهد. »[ ۵]
در این فیلم به زندگی سخت دوران کودکی چکناواریان و حضور او در قهوه خانه های کارگری، محله های شلوغ قدیمی، سالن ورزش باستانی، کافه نادری و باشگاه ورزشی کودکان ارمنی و حتی نقاشی کردن او در خلوت پرداخته می شود. [ ۶] آبتین در جلسه نقد و بررسی فیلم در حاشیه جشنواره بین المللی سینما حقیقت در مورد دشواری های ساخت مستند پرتره و شخصیت چکناواریان می گوید: «من در مورد آدم های زیادی مستند ساخته ام، برخی از آنها حتی حاضر نبودند کتشان را از تنشان بیرون بیاورند، اما خوشبختانه کار در مورد چکناواریان اینگونه نبود. »[ ۷] او همچنین در گفتگویی با پایگاه خبری فیلم کوتاه، کار کردن با چکناواریان را تجربه بسیار جالبی ارزیابی می کند، «چرا که توانسته به انسانیت نزدیک تر شود و شخصیت این فرد روی او هم تأثیر گذاشته است». [ ۴]
wiki: ۱۳ اکتبر ۱۹۳۷