۱۰۸۰پی

1080p یا FHD مجموعه ای از تلویزیون های HD در حالت های ویدئویی با وضوح بالا است که، دارای ۱۰۸۰ پیکسل در فاصله عمودی و ۱۹۲۰ پیکسل در فاصله افقی است. [ ۱]
این اصطلاح معمولاً نسبت تصویر عریض ۱۶:۹ را در نظر می گیرد که به وضوح ۲٫۱ مگاپیکسل دلالت دارد. برای تضاد 1080p با صفحه نمایش با وضوح 720p، اغلب به صورت Full HD یا FHD به بازار عرضه می شود. اگرچه گاهی 1080p به طور غیررسمی به عنوان 2K نامیده می شود، اما این عبارات منعکس کننده دو استاندارد فنی متمایز با تفاوت هایی از جمله وضوح و نسبت ابعاد هستند.
سیگنال های ویدئویی 1080p توسط استانداردهای ATSC در ایالات متحده و استانداردهای DVB در اروپا پشتیبانی می شوند. کاربردهای استاندارد 1080p شامل پخش تلویزیونی، دیسک های بلوری، گوشی های هوشمند، محتوای اینترنتی مانند ویدیوهای یوتیوب و نمایش ها و فیلم های تلویزیونی نتفلیکس، تلویزیون ها و پروژکتورهای درجه یک مصرف کننده، نمایشگرهای رایانه و کنسول های بازی ویدیویی است. دوربین های فیلمبرداری کوچک، تلفن های هوشمند و دوربین های دیجیتال می توانند تصاویر ثابت و متحرک را با وضوح 1080p ثبت کنند.
حرف p از ابتدای واژه "Progressive scanning" به معنی «اسکن پیشرونده» گرفته شده است. [ ۲] این فرمت نوع توسعه یافته فرمت ۱۰۸۰آی است که امروزه در بعضی از دستگاه های تصویری جدید مشاهده می شود. در بیان ساده می توان بزرگترین تفاوت فرمت ۱۰۸۰پی با ۱۰۸۰آی را در نحوه پردازش پیکسل ها و خطوط دانست. به طور کلی در فرمت ۱۰۸۰پی تمام خطوط و پیکسل ها در یک زمان پردازش می شود. پس به همین علت تصاویری که براساس این فرمت ساخته می شود فاقد هرگونه لرزش خواهد بود و کیفیت تصویر نسبت به ۱۰۸۰آی مطلوب تر خواهد بود. البته تفاوت کیفیت در i , p در تصاویر اکشن و سریع به خوبی نمایان است و در تصاویر معمولی و بدون درهم آمیزی ( Deinterlace ) تقریباً تفاوت با هم ندارند. مسلماً در روش اسکن پیشرونده به پهنای باند ( BW ) بیشتری نیاز است از این رو سخت افزاری که استفاده می شود هم گرانتر است. البته معمولاً در اکثر این دستگاه ها کل عملیات به صورت درهم بافته ( Interlacing ) انجام می گیرد، سپس در مرحله آخر یک چیپ سخت افزاری عملیات درهم آمیزی را روی تصویر انجام می دهد و تصویر پیشرونده تشکیل می شود.