شیوه یا شیوا یکی از بزرگ ترین ییلاق های ولایت بدخشان افغانستان است که دارای وسیع ترین مرتع ها و علفچرهای تابستانی برای دامداران مردم بدخشان و ولایت های شمال شرقی افغانستان می باشد. این منطقه با دشت های گسترده در مرتفع ترین بخش های از هندوکش شرقی می باشد، زمستان نهایت سرد و پوشیده از برف و تابستان معتدل و بارانی دارد. از آنجایی که شیوا در سطح بلند قرار گرفته است، به نسبت ریزش و پایش برف زیاد، به مدت شش ماه کاملاً پوشیده از برف بوده و مدت شش ماه سال فقط از آن به عنوان چراگاها استفاده می شود.
این ساحه با آنکه مربوط ولایت بدخشان می باشد، اما در سال های پیش از جنگ در افغانستان، حکومت های وقت اسناد مالکیت به کوچی ها ( چادرنشینان دامدار که از قبایل مربوط به پشتون های افغانستان می باشند ) توزیع نموده بود که مردم بومی و محلی این ولایت از آن استفاده کرده نمی توانستند، اما با سقوط نظام های قبیله ای و شاهی در افغانستان، اسناد این کوچی ها از سوی مردم بدخشان باطل اعلان شده و به مالکیت طبیعی این مردم مبدل شد. در حال حاضر کوچی های مربوط به ولایت های تخار، بغلان و کندز نیز ازین دشت ها به عنوان علفچر استفاده می کنند، اما حق استفاده از آن به رضایت مردم محل بوده و عمدتاً به مردم محلی بدخشان در مقابل استفاده ازین مرتعه های پول پرداخت می کنند.
شیوه که در قسمت شمال شرقی آن جهیل زرقول نیز موقعیت دارد، افزون بر استفاده دامداری از دشت ها و کوهای پهناور آن، بیشتر مردم بدخشان قسمت های نسبتاً گرم آن را به زمین های زراعتی مبدل نموده اند که در آن زمین ها تنها جو، سیب زمینی، و در بعضی قسمت های هموار آن نوع خاص گندم نیز زرع می کنند، اما در بیشتر قسمت های آن به نسبت کوتاهی فصل گرما و سردی هوا گندم نمی تواند به ثمر برسد.
مرتعهٔ شیوا، دارای دریاچه های زیاد بوده که نوع خاص ماهی در آن به وفور یافت شده و به همین جهت در تابستان میله بزکشی ( یکی از بازی های ملی افغانستان امروزی و خراسان کهن ) تمام مردم شمال و شمال شرق افغانستان در دشت شیوه خرد برگزار می شود.
از آنجایی که هوای این منطقه فوق العاده سرد می باشد، در آن درختان مثمر و غیرمثمر نمو کرده نمی تواند، و به این سبب با آنکه سکنه دایمی ندارد و همیشه آب به وفور در آن جاری است، فاقد جنگلات می باشد، اما بعضاً بته های کوچک خاص در آن رشد می کند که عمر بیشتر از شش ماه ندارد. به نسبت وفوری آب و برف، انواع مختلف گیاهان سبز دران می روید که بعضاً «بهشت دامداران» نیز به این محل لقب می زنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ساحه با آنکه مربوط ولایت بدخشان می باشد، اما در سال های پیش از جنگ در افغانستان، حکومت های وقت اسناد مالکیت به کوچی ها ( چادرنشینان دامدار که از قبایل مربوط به پشتون های افغانستان می باشند ) توزیع نموده بود که مردم بومی و محلی این ولایت از آن استفاده کرده نمی توانستند، اما با سقوط نظام های قبیله ای و شاهی در افغانستان، اسناد این کوچی ها از سوی مردم بدخشان باطل اعلان شده و به مالکیت طبیعی این مردم مبدل شد. در حال حاضر کوچی های مربوط به ولایت های تخار، بغلان و کندز نیز ازین دشت ها به عنوان علفچر استفاده می کنند، اما حق استفاده از آن به رضایت مردم محل بوده و عمدتاً به مردم محلی بدخشان در مقابل استفاده ازین مرتعه های پول پرداخت می کنند.
شیوه که در قسمت شمال شرقی آن جهیل زرقول نیز موقعیت دارد، افزون بر استفاده دامداری از دشت ها و کوهای پهناور آن، بیشتر مردم بدخشان قسمت های نسبتاً گرم آن را به زمین های زراعتی مبدل نموده اند که در آن زمین ها تنها جو، سیب زمینی، و در بعضی قسمت های هموار آن نوع خاص گندم نیز زرع می کنند، اما در بیشتر قسمت های آن به نسبت کوتاهی فصل گرما و سردی هوا گندم نمی تواند به ثمر برسد.
مرتعهٔ شیوا، دارای دریاچه های زیاد بوده که نوع خاص ماهی در آن به وفور یافت شده و به همین جهت در تابستان میله بزکشی ( یکی از بازی های ملی افغانستان امروزی و خراسان کهن ) تمام مردم شمال و شمال شرق افغانستان در دشت شیوه خرد برگزار می شود.
از آنجایی که هوای این منطقه فوق العاده سرد می باشد، در آن درختان مثمر و غیرمثمر نمو کرده نمی تواند، و به این سبب با آنکه سکنه دایمی ندارد و همیشه آب به وفور در آن جاری است، فاقد جنگلات می باشد، اما بعضاً بته های کوچک خاص در آن رشد می کند که عمر بیشتر از شش ماه ندارد. به نسبت وفوری آب و برف، انواع مختلف گیاهان سبز دران می روید که بعضاً «بهشت دامداران» نیز به این محل لقب می زنند.
wiki: ییلاق شیوه